Ævisaga mín :'( 2.hluti grátlegar staðreyndir lífs míns Jæja, ekki var ég lengi að hrifa 2.hlutann og ég ætla að demba honum yfir ykkur hérna :D

Já.. þarna var ég 8 ára gömul að koma til íslands í fyrsta skiptið í eitt og hálft ár og að hugsa sér… ég fékk varla “hlýjar” móttökur ;) En það er alltaf gott að komast í fangið á mömmu… ;) :*

Þá fórum við aftur til Dalvíkur og haustið 1998 byrjaði ég í 3.bekk ÁE í Dalvíkurskóla. Þar gekk mér vel en byrjaði fljótlega að leggja fyrir mér æfingar á skíðum :D og varð, viti menn, í 21. sæti í svigi á andrésar andar leikunum, sem þykir mjög gott miðað við byrjanda ;) hehehehehehehe….

Sumarið 1999 fluttum við systkinin svo með mömmu okkar til Rauðaness til ömmu og afa og bárust þar mér fréttir að pabbi og mamma væru skilin ;(

Já, flutti 3svar á rúmu ári!!!!

Haustið 1999 byrjaði ég í 4. bekk í Grunnskólanum í Borgarnesi. Þar líkaði mér ágætlega, þrátt fyrir erfiðleika með að kynnast krökkum. (sem er ekkert skrítið, af því að ég lenti í skilnaði….) Skólanum lauk og sumarið tók við, ég fór til pabba til að hitta vini mína og auðvitað, að hitta pabba… :D

Veturinn sama ár flutti pabbi til Reykjavíkur til að sinna lögreglustörfum. Já, 5.bekk var ég þá komin í, heldur betur hress… eða þannig ;) Átti eins og áður, heima í sveitinni hjá ömmu og afa og þurfti að fara, aðra hverja helgi til pabba…..

Skólinn var ekkert mál hjá mér, var ágæt í að læra og algjört englabarn (A) en svo snögglega breyttist það, eða á tímabilinu sem ég var í 6. bekk, ég held að það hafi verið útaf því að ónefndur maður ruddist inn í líf okkar og varð okkur fyir ógeðslegum leiðindum ;S Ef ég hugsa útí það, þá gerði hann mig svona eins og ég er í dag :@. Þegar ég byrjaði í 7. bekk, var ég orðin enn verri, var byrjuð að slást og lemja frá mér :S og er reyndar enn þannig :S, kann bara að hemja mig betur núna ;)
Held virkilega að engin stelpa í sögu Grunnskóla Borgarness hafi oftar farið til skólastjórans :S ;) hehehehe……
Og ég ætla birta hérna einn hlut sem ég á mjögerfitt með að birta en, ég geri það samt… Einn daginn vorum við stelpurnar í leikfimi, og ég og **** ***** vorum að hafa orðaskipti (rífast) Þegar ég gjörsamlega klikkaðist og hljóp á eftir grey stelpunni í hefndarhug og ætlaði gjörsamlega að ganga frá henni :S Þarna fáiði að kynnast minni Ógeðslegu hlið, en ég kann að hemja hana…. Þarna var hún komin og ég var á eftir henni…. bálreið og vissi ekki einu sinni af hverju… (?) En sem betur fer kom Ein** og hamdi mig, en átti samt bágt mðe það… já… ég get samt sagt ykkur í dag að við erum allveg ágætar vinkonur.

Virkilega SAD en því miður satt…

Var englabarnið að breytast í vandræðagemling- eða ungling?- Eða var þetta bara unglingaveikin? Fáið að heyra meira um það í næsta hluta, stay tuned…..