Ég heiti Helbert og er kallaður Helbert bull. Ég borða helber bláber í morgunmat og afber einber sólber í einhver mál en aldrei skál. Ég ber mig vel (og ber). Þó fer ég sjaldan í berjamó, enda fastur prestur á Hesteyri, og sannast þar að enginn verður sólbarinn biskup. Því kaupi ég berin með kirkjustyrkjum og sóknarbörnin standa undir nafni á engjunum, engjast um og berja. Þau bera kálfana og hafa skýlaust gaman en annars er blautbolakeppni þar sem kálfarnir stangast á við naut mín og ég naut mín í hástert við algert óskert gaman damanna og piltanna sem byltu sér af kátínu er átinu og atinu lauk. Ég tók á móti þeim og gaf þeim ullartau að klæðast og fullar kakókönnur að glæða sér með og leit út á gullkálfinn minn drulla á vellina. Kyrrð færist yfir firði og byrði dagsins er af börnunum létt þegar berin eru á borð borin. Matargöt eru stoppuð full og allsnaktar allsnægtir - sumsé ber - seðja og gleðja. Sæl eru sumrin í Hesteyri.