Einu sinni var strákur sem hét Baldvin.
Baldvin hafði aldrei átt vini og var því mjög lokuð og feimin persóna.
Engum líkaði við hann, en það var engin skiljanlegt ástæða fyrir því.
Einn daginn þegar Baldvin var að labba heim úr skólanum rakst hann utan í stelpu í hinum bekknum.
Hún hét Rakel. Rakel brosti afsakandi og sagði fyrirgefðu við Baldvin.
Hann trúði ekki sínum eigin eyrum. Það hafði einhver talað við hann af fúsum og frjálsum vilja; og þar af stelpa!
Næsta dag tók Baldvin eftir því að Rakel beið í sömu
strætóstoppistöð og hann.
Hún byrjaði smá saman að tala við hann og þegar þau voru búin að bíða saman við strætó í tvo mánuði, bauð Rakel honum heim til sín.
Baldvin samþykkti það. Eftir heimsóknina urðu þau alltaf nánari og nánari, þetta var fyrsti raunverulegi vinurinn sem Baldvin hafði eignast. Rakel átti mjög fáa vini því þetta var glænýr skóli og vildi því oftast bara vera með Baldvini.
Eftir að þau voru búin að þekkjast í rúma sjö mánuði fór Baldvin að þykja alltaf vænna og vænna um hana þangað til á endanum að þau kysstust.
Baldvin hafði aldrei upplifað betri dag; ekki einu sinni dagurinn sem mamma hans kom úr meðferð gat toppað þetta. Honum leið í fyrsta skipti mjög vel og gerði allt fyrir Rakel. Hann elskaði hana.
Þegar þau voru búin að vera saman í rúmt hálft ár fékk hann sms frá henni.
Þar stóð að sambandið væri búið.
Augu Baldvins fylltust tárum. Hann fann stingandi sársauka inn í sér og veröld hans hrundi við orðin.
Tilgangur lífs hans var þar með fokinn.
Hann náði sér í vasahníf og skar sig djúpt á púls, alveg eins og hann hafði séð pabba sinn gera.
Þremur mínútum síðar var Baldvin horfin úr þessum heimi.
Þá heyrðist annað pípp.
Þegar mamma hans Baldvins kom að honum leit hún á símann þar sem stóð:
Djók! 1. apríl, elska þig (: <3



Bætt við 22. janúar 2009 - 18:01
Veit vel að málfræðin er mjög fáránleg, en það er meiningin, ég var að skrifa eitthvað rugl í gegnum msn til vinar míns, þetta kom út og ég ákvað að geyma þetta.