Eitt sinn var líkbílstjóri að keyra út lík í jarðaför sem var eftir tvo klukkutíma. Bílstjórinn keyrir eftir veginum þegar hann skyndilega sér tvær ágætis kellingar sem veifa í hann og biðja hann að stoppa. Hann tekur þær uppí og fer að tala við þær þegar ein spyr hvort hann vilji ekki kíkka á hótelið þeirra, En þá var hængur á. hvað átti hann að gera við líkið? hann skyndilega fann lausn á að setja það undir bekk sem var þarna rétt hjá hann gerir það og fer með kellingunum uppá hótel. Hann ríður þeim báðum og hann fékk sér í glas á undan svo komst hann að því að þær voru krakkhórur með AIDS. Hann drepur þær báðar og setur líkin í klósettið. Hann drífur sig út í bíl og keyrir af stað að sækja líkið.

Sér hann þá ekki skyndilega tvo stráka pjatta hlaupa með líkið í höndunum hann stoppar og hleypur á eftir þeim sker þá á háls og treður þeim líka í líkpokann, Þegar er komið í kirkjuna talar hann við manninn sem sér um að setja pokann í kistunna hann gerir það allveg grunlaus. Og þegar jarðarförin loksins byrjar biður kona mannsins sem var látin í pokanum um að sjá hann, Hann neitar í fyrstu en gefur síðan undan. Hann opnar pokann og þá sér hún manninn sinn og tvo dauða stákanna í pokanum. Hún dettur niður dauð úr hjartaáfalli og presturinn höndlar ekki pressuna og stingur sig með krossi í hálsinn. Líkbílstjórinn ætlar drífur sig út úr jarðaförinni og niður á sjúkrahús áður en allt fer á verri veg.

Hann var nefnilega með AIDS og hann vissi það því ein krakkhóran sagði honum það. Hann fer til vaktlæknisins og spyr hann hvort hægt sé að lækna hann læknirinn segir það ólíklegt og áður en hann nær að klára setninguna tekur líkbílstjórinn hann og flettir niður um hann og nauðgar honum og spyr hvort honum líki að fá AIDS. Og drepur hann síðan fyrir að neita að lækna sig. Bílstjórinn hleypur út í bíl, Fær sér krakk í nös sem hann fann á hórunum. Fer niður á bensín stöð og biður um bensín á dælu eitt afgreiðslumaðurinn hikar en leyfir honum það svo. Líkbílsjórinn labbaði að dælu eitt og tók og sprautaði öllu bensíninu yfir sig og kveikti í sér. Hann lifði ekki brunann af.