Sólmundur páskaspaði. Þegar þrítugustu páskar Sólmundar voru að skella á ákvað hann að þetta gengi ekki lengur hann skildi labba af stað út úr þorpinu í fyrsta sinn á ævinni og fara og finna páskahérann. Hann kvaddi foreldra sína með slummeríi og arkaði af stað í hvítbotna gúmmurum og í álafossúlpunni sem hann fékk í fermingagjöf.

Ekki var mundi spaði búinn að labba lengi er hann mætti séra Birni sem var að taka gröf, Hvað ert þú að dedúa segir sóli svali ,ég er að fara að grafa mann hérna segir síra.

Okei ég skal nú leggja þér hjálparhönd,og mundi grefur með birni þar til komin er myndarhola og þar sem enginn maður er í augnsýn þá áliktar sólmundur, hann hefur ætlað að grafa sjálfan sig og ákveður að negla birninum í holuna og moka yfir. Ég er þokkalegur spaði segir mundi er hann gengur áfram.

Þegar Sóli hefur nú gengið lengi vel án þess að sjá nokkurt kvikindi kemur hann að gíraffa sem hefur krækt eyranu í girðingu,ha ha ha þú ert nú meiri dratthalinn ég á nú ekki til orð yfir klaufaskapinn í þér og ákvað aóli samstundis að taka fram desert eaglinn sem hann var með í álafossinum og lina þjáningar gíra gamla og vegna hungurs þá skar hann væna sneið úr síðu skepnunar. Sólmundur gengur áfram og þá hittir hann mann sem er virðulegur mjög og í vel pússuðum skóm og spyr hann hver ert þú og ert þú bara einn á ferð? Ég heiti villi gítarkennari og nei hún lára mín er hérna skotspöl á eftir mér. Bið að heilsa benna blástur segir mundi er hann kveður vilhjálm.

Mundi fer að söngla af gleði og ekki er hann búinn að fara með mörg orð úr Hamraborginni þegar hann sér páskahérann og dregur hann samstundis upp byssuna og skýtur hérann í hausinn hleypur að honum smyr yfir sig innyflunum og öskrar ÞAÐ ER KOMIÐ SUMAR…. Endi