Hún hafði misst slaufuna úr hárinu, ég vissi hvað ég átti að gera en spurningin var hvort ég hefði kjarkinn til þess. Ég tók upp rauðu slaufuna frá jörðinni og þefaði djúp í nasir mínar, ilmur af gull fallegum kvenmanni sem notaði aðlagandi ilmvatn. Ég ákvað að elta þessa fagra dömu. Hún var á leiðinni út úr almenningsgarðinum þegar ég kallaði á eftir henni ´´Afsakaðu átt þú þessa fallegu slaufu?’’ Hún sneri sér við hálf hrædd, gekk hægt að mér , og sagðist að svo væri. Fyrr en var vorum við farin að labba um bæinn og tala saman, við skemmtum okkur konunglega töluðum um allskyns hluti. Ég starði á hana og þráði hana. Hún var mjög kynþokkafull og ég graðari en nokkru sinni fyrr eftir að hafa séð hana. En svo kom þessi svipur á hana , hún sagðist að hún þyrfti að fara.Mér fannst eins og hún væri að leyna einhverju fyrir mér eða hún vildi ekki vera með mér lengur. Ég var reiður í fyrstu en þá fattaði að ég að ég var en með slaufuna, þá varð ég glaður því heima biði hún mín í draumum og eftir allt saman mundi þetta heppnast nema ekki eins gott.