Hún horfir útum gluggan. Það er dimmt úti og snjór. Allt hvítt. Það virðist spennandi að fara út-sem hún gerir. Hún hleypur í snjónum. Sér eitthvað rautt ,gat þetta verið blóð. Hún kom nær. Hún æpti,hún hafði séð blóðugt lík. Hún hljóp eins og hún gat í burtu. Hún datt. Enhver kom til hennar. Hún leit upp. Þetta var kærastinn hennar. “Hvað gengur á,það er eins og löggan sé að elta þig” sagði hann. “Ég sá lík” sagði hún. “síndu mér það”sagi hann.
Þau fóru á staðin þar sem hún hafði séð líkið. Það var horfið. Ekki einu sinni blóð í snjónum. Þetta gat ekki verið. “Það var þarna” sagði hún. “Það var blóð útum allt”.
“Ég trúi þér” sagði hann“Ég hef líka séð þetta”. “Það hafa margir séð þetta”. “Hvernig…”
“Ég veit það ekki”sagði hann-“og við munum líklega aldrei vita það”.