Þetta er fyrsta smásagan sem ég skrifa á huga svo vinsamlegast verið góð við mig ég er svo viðkvæm ;-)

Eftir að Gunnar reyndi að fremja sjálfsmorð með að borða mikið og íbúfen töflum var hann sendur á Klepp. Hann var mest allan tíman í herbergi sínu og neitaði að koma fram því hann hélt því en farm að hann var ekki geðveikur.
Dag ein ákvað hann að fara í setustofuna að horfa á sjónvarpið. Þegar Gunnar var búin að koma sér fyrir á sófanum fyrir framan sjónvarpið gekk ung kona að honum. Konan gekk í hvítum slopp,og m labbinar hennar voru stírðar eins og Stekkjastaur og hún hafði hökuna alveg að brjóstkassanum. Hún settist við hliðina á Gunnari og svona var samtal þeirra. Konan snúði hausinum að Gunnari. Hún blikkaði ekki augunum og voru þau glent upp svo að augun hennar stóðu aðeins meira út úr hausnum en hjá venjulegu fólki. Svona var samtal þeirra.
Konan: Hæ
Gunnar: Blessuð
Konan: Nýr
Gunnar: Ha?
Konan: Ertu nýr
Gunnar: Ekki alveg
Konan réttir hægri höndina: Fríða
Gunnar: Hæ ég heiti Gunnar
Fríða: Nei, ég heiti Margrét.
Gunnar: Ó
Margrét: Svo þú heitir Gunnar, frænka mín sem er gift systir minni á vinkonu sem á aðra vinkonu sem heitir Gunnar.
Gunnar: Nú já, það er mjög vinsælt nafn.
Margrét: Ég bara þekki engan sem heitir Gunnar
Gunnar horfir í kringum sig: Jább
Margrét: Glæstar vonir?
Gunnar: Ha!! já ég held að þeir sleppi mér út í næstu viku.
Margrét horfit óþæginlega stíft á hann og talar hægt: Nei… er þér sama þótt ég horfi á Glæstar vonir?? (bendir á sjóvarpið)
Gunnar: Jájá alveg sama.
Margrét skiftir um rás en hefur á mute og horfir á Gunnar mjög stítf: Ertu ekki alltaf að passa þig á geitungum?
Gunnar: Afhverju??
Margrét: Nú sumir geitungar stinga.(horfir á hann eins og hún sé að segja eitthvað alveg glænýtt)
Gunnar orðin soldið smeikur: Nú er það
Margrét: Já þeir eru mjög árásagjarnir…….geitungarnir…..sérstaklega í þessu veðri.
Gunnar lítur út um gluggan (það snjóar): Jább
Margrét: Hvenær komst þú hingað?
Gunnar: Fyrir tveim vikum.
Margrét: Nú já,……. þú átt sem sagt eftir að venjast öllu hérna. Það er MJÖG skrítið fólk hérna stundum.
Gunnar forðast að horfa í augun á henni: Nú já
Margrét: Hann Palli er búinn að vera hér í tvö ár…. og hefur alltaf haft hendurnar í vösunum……sínum
Gunnar horfir á mannin sem Margrét bendir á( sem er EKKI með hendurnar í vösunum): Humm??? Já en skrítið
Margét: Jáh….. reyndar er hann skrítinn. Fötinn fyrir sjúklingana eru líka……. ..skrítnir.
Gunnar: Er það já, eru sem sagt ekki allir í hvítum sloppum eins og þú?
Margrét: Ha?? Neinei það eru bara við sálfræðingarnir sem erum í hvítum sloppum vinur.
Gunnar horfir skelfingulostinn á hana.
Á kallkefrinu heyrist svo allt í einu Doktor Margrét í stofu 16.
Margrét hofrir upp í loftið: Jáhh kaffið er víst búið sé þig seinna…….félagi?


Bara bend á ég hef aldrei komið á klepp………ekki en þá