Einu sinni fyrir langa löngu þegar risaeðlurnar voru til var gamall steinaldarmaður sem var alltaf að fikta við eitthvað.Það gat verið hvað sem er t.d.skinn af dáini risaeðlu,risaeðluungar eða bara bein úr öðrum steinaldarmanni hann var eins og klikkaður vísindamaður eins og við myndum kalla það.Það þorði enginn að fara inn í hellinn hans,því allir voru hræddir við hann.Fólk sem hætti sér of nærri varð skíthrætt.Þeir sem gátu sögðu frá grimmdarlegum brjálæðislegum hlátri, helling af skorkvikindum sem flýðu út úr hellinum í ofboði og rödd…rödd sem að talaði við sjálfan sig en samt talaði eins og hann væri að tala við eitthvern annan eins og við eitthverja tilraun eitthvað sköpunarverk sitt.
Það var eitthvernveginn svona:

Þú verður meistaraverk,
mitt meta sköpunarverk,
ha hvernig líst þér á það?
Þú verður frægur litli minn
og munt færa mér mikinn völd.
Það mikinn að ég mun ráða yfir öllum heiminum.

Síðan kemur þessi hlátur sem fólkið skelfist svo yfir.Dag einn ákvað ungur og hugrakur maður sem hét Hansi að hætta sér inn í hellinn hann ætlaði að komast að því havað klikkaði vísindamaðurinn var að gera þarna inni.Hann tók með sér stórt spjót og beittan hníf sem hann ætlaði að nota til vonar og vara.
Fólkið sem aldrei hafði komaið að hellinum fylgdi honum smáspöl en þorði ekki lengra.Hansi hélt einn áfram þegar hann kom að hellinum( sem var eiginlega freker löng göng) heyrði hann þennan hlátur,hann fékk hroll.Hann hélt áfram hann var kominn inn í hellin þar bergmálaði allt.Alltíeinu heyrði hann eitthvað skrítið
Muhahahahahahahahahahahaha!!!!!!!!!!!!!
Þú ert tilbúinn haaaaaaaaaaaaaahahahahahahahahahaha.
Hansi fylltist skelfingu, hvað í óskopununum var um að vera þarna inni.
Það þarf auðvitað að segja frá því að pabbi Hansa hafði horfið í námunda við hellin fyrir nokkrum mánuðum og það var meðal annars ástæðan að hann bauð sig fram til að fara inn í hellinn hann grunaði nefnilega að pabbi hans væri fangi klikkaða vísindamansins.
Hansi gekk lengra inn í hellinn.NÁÐU Í LAUFBLAÐSÞURKU NÚNA!!
ÉG ÞARF AÐ ÞURKA AF MEISTARAVERKINU MÍNU.
Vísindamaðurinn talaði eins og það væri eitthver að þjóna honum þarna,það hlaut að ver faðir Hansa það gat ekki annað verið.Loxins fór Hansi að sjá í mannlega hluti(þeir voru nú frekar brjálæðislegir en voru gerðir af mannahöndum.)Hansi
faldi sig bakvið stein til að fylgjast með því sem vísindamaðurinn var að gera.
Það fyrsta sem hann sá var það fáránlegasti hlutur sem hann hafði séð!!!
Það var…það var…hann vissi ekki hvað það var.Þetta var eins og maður buggður úr tré.TRÉMENNI!!!
Hansi sleit augun af þesssari sjón og fór að fylgjast með vísindamanninum.Hann sá hvergi föður sinn eða annan lifandi mann(nema náttúrulega trémennið hehe)
Vísindimaðurinn var eitthvað að bjásla við vinnuborðið.Hansi hrökk í kút þegar vísindamaðurinn öskraði uppyfir sig tilbúið.Best að reyna þig,hann snéri sér að trémenninu og ýtti á takka á eitthverju fáranlegu tæki sem hann hélt á.Trémennið fór þá allt í einu að hreyfa sig og labba um.Mér tókst það.Vaaaá,Hansi greip fyrir munnin á sér oó.Vísindamaðurinn var að koma….Nei,Hansi þú hér komdu að sjá Timma.Er hann ekki flottur hann er tré með vél inni í svo ég veit ekki hvort að tegundin eigi að heita vélmenni eða trémenni.
Hansi var enn skelfingu lostin en mannaði sig upp til að tala við kallinn.Hvar er pabbi minn spurði hann.Pabbi þinn.pabbi þinn,….ég er nú eiginlega pabbi þinn.Það leið yfir Hansa.Þegar hann vaknaði lá hann í rúminu sínu við hliðinn á Mögdu.Hann varð að panta tíma í tímavélina til að komast að því hvort þetta hefði komið fyrir forfeður hans,því honum dreymdi þetta á hverri nóttu.
The end