Einu sinni var stelpa sem hét María og var 12 ára,hún var alveg hræðileg pempía,besta vinkona hennar hét Dröfn,saman voru þær algjör pína,T.d. voru þær alltaf að reyna við strákana en þeir vildu þær ekki.María þoldi ekki dýr henni fannst þau bara ljót og ógeðsleg.Það sem hún dáði voru lítil börn.
Hún fékk oft að passa 3gja ára frænda sinn sem hét Benedikt.
Benedikt elskaði dýr henni til mikillar mæðu.Hann átti tvo ketti sem María þoldi ekki.En hún gat ekki neitað því að þeir voru svolítið sætir.
María passaði Benedikt fjórum sinnum í viku og fékk 1000 kall fyrir það. Dagarnir sem hún passaði á voru mánudagar,þriðjudagar,fimmtudagar og föstudagar.Einn fimmtudag var hún með Benedikt út á leikvelli.Hún var að ýta honum í rólunum þegar þau heyrðu allt í einu hvellt hnegg og svo hröð hófatök sem færðust nær og nær.María varð alveg skíthrædd,við þessa tignarlegu veru sem reigði hausinn hátt og hneggjaði.Hún sá strax að þetta var hestur sem hljóp mjög hratt að þeim,eða var hann ekki á stökki eins og hún hafði heyrt að það kallaðist.Skyndilega áttaði hún sig að hann stefndi beint á Benedikt sem starði á með áðdáunnar en samt líka hræðslu glampa í augunum.Hún sá að hún varð að gera eitthvað svo hún hugsaði um það hvað væri gert í öllum þessum hetjumyndum.En hún hugsaði ekki skýrt því það eina sem hún vissa að hún yrði að gera var að bjarga Benidikti og það fljótt!………………………………..
Hún kastaði sér á hann en hesturinn var á leiðinni með þennan tryllingslega glampa í augunum nei…NEI hugsaði hún þetta getur ekki verið að gerast einhvernveigin kom hún sér á fætur með Benidikt í örmunum. Hesturinn beigði fljótt er María sagði nei.NEI öskraði hún.
Hugmyndirnar um hvernig róa ætti hestinn þutu um í huga hennar hver annari fáranlegri,ætti hún að öskra á hann ætti hún að vera blíð og góð.Svona komu þær allar í haug en Benidikt stóð greinilega ekki ráðalaus því hann nálægðist hestinum meir og meir.Svo var hann allveg kominnað honum og klappaði honum á blauta snoppuna og rétti honum svo græna og safaríka tuggu.Við þessa hlýju og rólegheit virtist hesturinn róast. Nú sá María fullt að fólki sem streimdi niður hlíðina og þar á meðal sá hún stelpu á aldri við sig.Hún gáði hvort alltí lagi væri með Benedikt.Það var svo að hann hefði skaddast á enni en ekkert alvarleg allavegna ekkert sem ekki var bara hægt að setja plástur á og þá yrði allt í lagi. En þá kom maður til hennar og spurði hana til nafns. Hún sagði sem var en spurði mannin að því sama hann sagðist heita Pétur.Og að stelpan sem væri með sér héti Inga og konan sín sem stæði þarna héti Halla.Þú töluðu saman dággóða stund.Húnspurði afhverju þessi hestur hefði verið laus og líka hvort það væri ekki bannað.Inga sagði að svo væri en hesturinn hefði sloppið alveg óvart.Eftir það voru Inga og Maríu bestu vinkonur og Maríu tók að þykja vænt um dýr (sérstaklega hesta).