Ég man í gamladaga þegar ég átti að bera hjólbörur með þér þegar við vorum þrælkuð út í fyrrasumar. Það voru dimmir tímar. Ásgerður var nýkominn úr fríi og vissi ekki hvað hún átti að gera en það fór þannig að hún sagði “þér” og “mér” og honum fara í einn stíginn í gegnum Fellaskóg og ég átti minn léttir þegar ég komst að því að “honum” var skósleikjari…En svo fórum við af stað og gerðum sem gera þurfti og við gátum það að lokum en við þurftum að stappa á stígnum…Burrrr. Það fer hrollur um mig. En “honum” sagði við þig “Þér”. Mér er svo heitt á höndunum. Getur þú hjálpað mér. “Þér”. Já, já það get ég gert. Taktu bara hendurnar úr klofinu þá ættir þær að vera sæmilega heitt. Og svo fór “honum” leið miklubetur og “honum” varð bara kalt með tímanum.


The End

Endilega gerið frammhald það yrði betra…