Eitt sinn í myrkum fruskógum Afriku gerðist merkur atburður sem átti eftir að hafa mikil áhrif á mannkynið. Ungur og hraustur maður kemur sem til Gamaliama í austurhluta afríku sem túristi og til þess eins að skemmta sér og stunda vilt kynlíf með heimamönnum. En hefð er fyrir að innfæddir taki aðkomumenn í ferð áður enn öll skemmtun hefst í frumskóg einn sem er getið um í þjóðsögum sem heimili veru sem er mjög hættuleg og svífist einskis þegar eithvað matarkyns er í húfi. Þegar í skóginn er komið sýna mennirnir honum timbur sem auðvelt er að búa til flautu úr með einum litlum vasahníf. Þeir skemmta sér að þessu um stund og þegar flauta ferðamannsins er tilbúin fer hann að flauta eins og óður maður, infæddum fannst þetta skrítið en fannst þetta uppátæki hanns mjög skemmtilegt. En sér til mikillar furðu sér erlendi maðurinn lítinn apa milli trjána.Eitthvað sérstakt sá hann við hann það var eins og hann fyltist innri frið þegar hann horfði á hann. En þegar hann dáðist að apanum kallaði höfðinginn á hann og sagði að nú væri tími til kominn að halda heim á leið. Á leiðinni heim gat hann ekki stoppað að hugsa um þessa ótrúlegu veru sem dáleiddi hann gjörsamlega. Hann spurði svo gamlan mann sem gekk við hlið hanns um dýralífið inn í skóginum gamli maðurinn brást reiðilega við og sagði að öll dýr sem leyndust þarna inni væru skrítin og að allir sem hafa sóað tíma sínum í að vera með þeim yrðu skrítnir og færu að hegða sér skringilega og á endanum hyrfu þeir að yfirborði jarðar eins og jörðin hefði gleypt þá. Maðurinn trúði því nú varla að dýr með takmarkað vit gætu gert þróaða skepnum eins og mannskepnuna geiðveika eins og hann hélt að mennirnir sem gamli maðurinn lýstu væru. Hann ákvað því að ganga út í skóg meðan innfæddir væri sofandi. Þegar hann kom í skóginn aftur var mjög dimmt og eina sem varð til að hann sá var eitt lítið vasaljós. Hann tók upp flautuna og blés í hana að öllu afli og viti menn kom ekki litli apinn hæglega í átt til hanns. Maðurinn fækk þessa sömu dásamlegu tilfinningu aftur sem hann fékk fyrr um daginn og fékk þessa skrítnu kvöt að hann varð bara að taka upp litlu veruna. Hann varð strax ástfanginn að verunni og ákvað að gera allt til þess að geta tekið apann með sér til texas sem var hanns heimastaður. Hann ákvað að ganga til næsta siðmenntaða bæ sem var skammt frá svona dagsferð frá skóginum. Þegar til bæjarins var komið fór hann strax til flugvallarinns sem var ekki upp á marga fiska aðeins þjappað gras með luktum meðfram. Eina flug sem að hann gat fengið var með lítilli flutningavél og það sem verra var að hann verð að vera aftur í farangurgeymslunni vegna þess að ekkert pláss var í farþegahlutanum. Honum fannst það samt ágætt vegna þess að hann var með apann og hann vissi að hann fengi aldrei að fara með hann um borð í flugvélina vegna laga í bandaríkjunum um að það megi ekki flytja inn dýr frá Afríku. Hann spurði flugmanninn hvort að möguleiki að hann gæti millilent í Texas flugmaðurinn svaraði að allt væri mögulegt ef að peningarnir væru í nógu miklu magni. Sem betur fer hafði túristinn nóg af peningum og gat borgað honum nógu mikið.




Þegar að flugvélin lenti í texas var farangurgeimslan opnuð til að hleypa manninum út fann flugmaðurinn sér til mikillar skelfingar að maðurinn hafði svift sér lífi á leiðinni. Svo brá manninum all svakalega þegar apinn kom stökkvandi í fang hanns. Manninum fannst eithvað sérstakt við þennan apa og fannst honum tengjast honum einhvernveginn en græðgin náði tökum á honum og hann ákvað að selja hann. Hann fór strax og spurðist um hvar hann gæti selt dýrið. Eftir að hann hafði allnokra var honum vísað á sirkús sem var í bænum. Hann fór á fund sirkússtjórans og spurði hvort hann hafði einhver not fyrir apann. Sirkússtjórinn sagði að hann ætti nóg af öpum en eftir langar umræður tókst manninum að sannfæra sirkússtjórann um að líta allavegana á hann. Þegar hann sá apann ljómaði hann allur upp og sagðist ólmur vilja kaupa hann. Þeir sömdu um góða summu og hann sendi apann beint í þjálfun hjá apaþjálfaranum sínum. Apinn var fljótur að læra og varð fljótlega vinsælasta dýrið og helts allir vildu verja frítíma sínum með honum. Svo var það eftir svona 5 mán að hann var orðinn aðalnúmerið í sýningunni og fólk þyrptist í sirkúsinn til að sjá hann. En fólkið sem vann í sirkúsnum var farið að fá orð á sig fyrir að vera sérviturt og að hópurinn væri farinn að líkjast einhverjum sértrúarsöfnuði. Einn daginn þegar sirkúsinn átti að koma til lítils smábæjar í texas þá kom hann ekki og reyndar spurðist aldrei til þeirra aftur sögur fóru um landið um að þau höfðu framið hópsjálfsmorð enn margar sögusagnir spruttu um og erfitt er að taka mark á hver þeirra er sönn. En sögusagnir af skrítnum en skemmtilegum apa fóru að berast um en jafn fljótt og hann skaut upp höfði var hann farinn aftur. Ógnvaldurinn frá frumskóginum í afríku var kominn til Bandaríkjanna þó að enginn vissi það…..enþá


Framhald væntanlegt


Gunnar Jónsson