Hæ ég er flugan Arnar.Ég á tvo vini sem heita geiri og gauti.
Við erum oft á þjóðvegi 1 að fulgjast með öðrum flugum.
,,þær eru svo heimskar” sagði gauti.
Að fljúga svona fyrir bíla.

Já, aldrei mydi mér detta í hug að gera svona heimska hluti. sagði ég.
Við veltum þessu lengi fyrir okkur og hugsuðum
Afhverju himinin væri blár?
Geiri sagði að þetta væri bara guð og hann væri blár.
Nei, sagði gauti. Þetta er nú meiri vitleysan strákar
Sagði ég förum að fá okkur að drekka.
Og við fórum á vatn en þar voru úlfar en við fórum samt.
Þá sagði úlfurinn: ,,farðu maður”
Þegi þú bara sagði gauti.
Ég flaug til gauta og hvíslaði: ekki rífast við hann.
Hann hlíddi mér ekki og sagði: ,,farðu bara einhvert annað fíflið þitt”
Þá sagði úlfurinn: farðu eða ég kúka ekki á þig.
Kúkaðu bara á mig sagði gauti.
Ég hvíslaði honum aftur: ertu brjálaður hann kúkar örugglega á þig!!
Mér er sama, sagði gauti.
Gairi var farinn að fara lengra í burtu því hann var hræddur við úlfin.
Úlfurinn labbaði að gauta og kúkaði risa hnullungum yfir hann.
Þá flugum við bakvið runna þanga til að úlfurinn var farinn.
Þá hlupum við til gauta en hann var ekki kominn uppúr.
Við biðum og biðum þanga til að það voru liðnar 3 vikur þá kom hann upp og við fórumm og föðmuðum hann og dróum hann með okkur.
Við lögðumst og horfðum á stjörnunar.
Allt í einu sagði gauti: fíflið hann úlfurinn:
Akkuru? sögðum við báðir í einu.
Hann skeit beint í augað á mér, sagði gauti.
Þá sagði ég: vá sá er hittin.
Já það má segja það, sagði geiri.
Við fórum svo að sofa.
Enda ekki búnir að sofa í þrjár vikur.
Dagin eftir fórum við aftur útá þjóðvegin og fórum að hlæja af hinum.
En gauti flaug beint yfir götuna og skaut okkur skelk í bringu.
Þá sagði hann: þoriði ekki yfir! Jú sagði ég og flaug í gegn.
Þá sagði ég: geiri komdu þetta er alltí lagi.
Nei sagði geiri.
Og við rifumst lengi þanga til
Að hann flaug yfir og það kom bíll og keyrði á hann.
Ææææ greyið geiri sögðum við.
Þá sáum við krakka sem kom hoppandi og skoppandi.
Gauti sagði að við ættum að stríða honum aðeinsog fór og
Settist á nefið á honum hann reyndi að slá hann en hann flaug burt þannig að
Gaurinn sló sjálfan sig. Þá varð hann reiður og kramdi gauta í hendinni á sér. Þannig að ég flúði.
Einn vondan veðurdag var ég í holunni minni að vakna.
Fór út og fauk og fauk og fauk þanga tl ég komm inní bæ.
Ég sreittist á móti en ég fauk samt beint á rúðu og varð af gulri klessu