Einn góðan veðurdag ákvað Sófus Brynleifsson að taka leið 3 niðrá Granda, honum hafði lengi þyrst í góðan kaffisopa og Kaffivagninn var hans uppáhalds kaffihús. Þegar hann steig uppí vagninn og borgaði 200 kr. þá sá hann að strætisvagnabílstjórinn var í alveg eins skyrtu og hann. Hann glotti útí eitt. Þegar hann gekk inn eftir vagninum og settist til hægri næstaftast, eins og hann var vanur, sá hann sér til mikillar undrunar að gamall æskufélagi hans sat hinum megin við ganginn. “Sæll Narfi Guðbjörnsson”, sagði Sófus. Narfa varð svo bylt við að hann stökk á fætur og faðmaði þennan góða gamla vin. “Hvar hefur þú alið manninn síðustu 20 árin?” spurði Narfi sem var orðinn rauður í framan af æsingi. “Jahh, ég hef nú bara verið hér fyrir sunnan og búið hjá henni móður minni í Álftamýrinni, unnið í Kassagerðinni og haft það fínt”, sagði Sófus montinn.
En rétt í þessu augnabliki mundi Sófus eftir síðasta fundi hans og Narfa sem gerðist fyrir austan, í Gnúpverjahreppi fyrir 20 árum síðan. Hann fór alveg í hnút og langaði mest til að fara útá næstu stoppustöð og sleppa kaffisopanum góða á Kaffivagninum. Þeir höfðu nefnilega farið á ærlegt skrall í Félagsheimilinu það kvöld. Dönsuðu villt og galið, Hljómar voru að spila. Eftir ballið ákváðu þeir félagar að fara heim til Narfa sem bjó á bænum Gnýpuheiði. Eftir nokkra tvöfalda landa í Spur, fóru þeir að tala um kynlíf. Byrjuðu að tala um sínar langanir og fleira, Narfi viðurkenndi að
honum hafði alltaf langað til að sleikja píkuna á rollunni sinni, og Sófus.. hann viðurkenndi að honum hefði alltaf langað til að totta hann á Narfa, því eftir margar ferðir í sveitasundlaugina, hafði hann horft girndaraugu á stórann böll Narfa. Þeir voru orðnir frekar fullir og ákváðu að slá til og upplifa þessar fantasíur þá og þegar. Þannig að þeir fóru í trekant.. Sófus, Narfi og rollan. Og hafði þetta endað með heljarinnar kynsvalli þarna í fjósinu.
En aftur í leið 3, Narfi spurði Sófus hvert hann væri að fara og hann sagðist í fljótu bragði ætla að hitta vinkonu sína á Kaffivagninum í einrúmi. Narfi náði skilaboðunum og sagðist sjálfur vera að fara að vinna í rækjuverksmiðjunni niðrá Granda. Þeir kvöddust svo og fóru útá sömu stoppustöð en löbbuðu sitt í hvora áttina. Sófus hugsaði þá með sér “ ég ætla að vona að ég hitti hann Narfa ekki aftur fyrr en eftir önnur 20 ár, þá verð ég orðinn gamall og búinn að gleyma þessari villtu nóttu, vonandi”.
En Narfi aftur á móti hugsaði þegar hann “þóttist” vera að labba í
rækjuverksmiðjuna, þar sem hann var sko ekki að vinna, "ég ætla að liggja hér í leyni og elta hann Sófus heim til mömmu sinnar í Álftamýrina á eftir og þá.. og þá mun ég koma honum á óvart.. og horfði á ullina sem gægðist út um ferðatöskuna sem hann hélt á.

Höf. AnnaS