Um daginn voru auglýstar lausar til umsóknar sirka þrjú hundruð sjötíu og fimm stöður lækna við heilsugæslustöðvar landsins og reiknaði ég það út í huganum að þetta stafaði af því að hér væri skortur á heimilislæknum.

En heimilislæknar eru fólkið sem kemur heim til okkar þegar eitthvað amar að okkur sem læknast yfirleitt af sjálfu sér, rekur upp í okkur spýtu og skipar okkur að segja A.

Það er sem sagt álíka mikil vöntun á þessu fólki og var á sínum tíma á kennurum áður en ríkið rausnaðist til þess að hækka launin þeirra upp í sextíu og átta þúsund.

Eins og allir vita getum við ekki verið læknislaus þjóð þótt við getum vel komist af án kennarastéttarinnar. Enda er ríkið búið að losa sig við hana og setja hana á framfæri sveitarfélaga.

Ég ákvað því að sækja um eina læknisstöðu ef það gæti orðið til að bjarga einhverju.

Að vísu hef ég ekki próf í því að reka spýtu upp í fólk en eins og ráðherrar telja að allir, sem gengið hafi í skóla, hljóti að hafa vit á skólamálum hlýt ég að vera samkvæmt þeim mælikvarða einhver almesti sérfræðingur í læknastétt síðan sögur hófust.

Umsókn mín um læknisstöðu við einhverja heilsugæslustöð í landinu gæti hljóðað eitthvað á þessa leið:

Í mínu ungdæmi tíðkaðist ekki að bólusetja börn við pestum. Ég hef því kynnst kíghósta, mislingum, rauðum hundum, hlaupabólu, hlustarverk, tannpínu og gubbupest af eigin raun og hlýt því að geta talist sérfróður um þessi veikindi rétt eins og alþingismenn eru til dæmis sérfræðingar í efnahagsvanda.

Þegar líða tók á ævina fór að bera á ýmsum kvillum hjá mér.

Ég fékk ilsig, varð hryggskakkur, annar fóturinn varð styttri en hinn og ég fékk oft þrálátan höfuðverk á sunnudögum.

Stundum fékk ég líka höfuðverk á laugardögum.

Enn síðar fór ég að tapa sjón, fékk brjósklos og gyllinæð og kvef hef ég fengið oftar en tölu verði á komið.

Ég fæ allar flensur sem ganga í borginni.

Þar að auki hef ég þjáðst af meltingartruflunum frá því að ég man eftir mér.

Ég er með flösuexem og psoriasis á lágu stigi.

Ég er hjartveill og með krónískt bronkítis, þjáist af offitu enda borða ég allt sem ég næ í og er ætt.

Einu sinni var ég nærri búinn að drekka uppþvottalög með sunnudagssteikinni af því að hann var með sítrónubragði.

Á morgnana kemst ég ekki fram úr rúminu fyrir verkjum, sem stafa af gigt, og verður konan mín því að velta mér fram úr daglega.

Það tekur mig kortér að skreiðast á fjóra fætur og hálftíma að komast fram á bað þar sem ég tek tannburstann og læt mig falla fram á hann, af því að ég get ekki beygt mig.

Síðan hristi ég hausinn á meðan ég get því að ég er allsendis ófær um að hreyfa neitt annað af líkamanum sem kæmi að notum við tannburstun.

En þegar ég er búinn að bera á mig kremið við exeminu, fá mér nokkrar magnyltöflur og eitthvað vöðvaslakandi við verkjunum og stífleikanum, stílinn við gyllinæðinni, töflurnar við vindverkjunum og eitthvað hjartastyrkjandi er ég fær í flestan sjó.

P.s. Samkvæmt nýjustu fregnum er ég víst líka þindarslitinn.