Jæja, þá er tölvan komin úr viðgerð og ég get loksins sent inn 18 hlutann af Blóðfórn, en ég held mig samt við það að þetta sé ekki nógu góð útgáfa.
Vona samt að ykkur þykir hún skemmtileg!




,,Hei, kom’dað dansa.’’ Sagði hann frekar þvoglumæltur.
,,Æji, veisu ég nenni því eiginlega ekki.’’ Sagði ég en Raggi dróg mig á dansgólfið og hélt utan um mittið á mér um leið og hann dansaði hálf klaufalegann dans. Ég reyndi að hreyfa mig aðeins. Síðan rak Raggi tunguna upp í mig og ég fann áfengisbragðið upp í munninum á honum. Hann angaði allur af bjór. Ég reyndi að streitast á móti, reyndi að losa mig en ég gat það ekki. Síðan leiddi Raggi mig út um bakdyrnar að kofunum. Hann skellti mér upp að veggnum á kofanum og hélt áfram að kyssa mig.
,,Ég held að ég ætli aftur inn.’’ Sagði ég á milli kossa.
,,Æji, kommon, vertu adeins hjá mér!’’ Sagði Raggi og fór með hendina undir bolinn minn og reyndi að klæða mig úr honum.
,,Raggi, nei… Ekki!’’ Sagði ég og reyndi að losa mig en Raggi hélt mér fast. Hann lyfti bolnum upp og ég fann kuldann leggja að mér. Raggi hélt áfram að kyssa mig.
,,Nei, ég vil þetta ekki!’’ Sagði ég þegar hann reyndi að losa um buxurnar.
,,Æji, ekki vera svona migil skræfa!’’ Sagði hann og ýtti buxunum aðeins niður og hrinti mér niður á grýtta jörðina og hélt mér niðri. Ég barðist um en það þýddi ekkert. Hann klæddi sig úr bolnum og mjakaði buxunum af sér. Ég reyndi að öskra en Raggi hélt fyrir munninn á mér á meðan hann reif brókina af mér og lagðist því næst ofan á mig. Ég fann fyrir nístandi sársauka og tárina blinduðu mig. Ég fann fúlann andardrátt Ragga á hálsinum á mér á meðan hann athafnaði sig.
,,Hei! Hvað þykist þú vera að gera, krakki!’’ Heyrði ég hrópað úr fjarlægð eftir smá stund. Raggi virtist ekki hafa heyrt það. Ég heyrði að einhver hljóp að okkur og reif Ragga af mér. Ég sá ekki hver þetta var, það var svo dimmt. Ég hnipraði mig saman og snökti. Tárin láku niður í stríðum straumum.
,,Drullastu í burtu og láttu greyið stelpuna í friði!’’ Sagði rödd mannsins sem hafði komið. Ég sá óljóst að hann hristi Ragga aðeins til. Raggi kveinkaði sér og um leið og maðurinn sleppti takinu á honum tók hann fötin sín og hljóp í burtu frá kofanum. Núna var ég ein eftir, hálfnakin, með manninum sem hafði bjargað mér.
,,Svona nú, klæddu þig í fötin og ég skal síðan skutla þér heim.’’ Sagði maðurinn og hjálpaði mér upp. Nú fyrst sá ég hver þetta var. Þetta var maðurinn sem var búinn að vera fylgjast með mér, þessi sem var nærri alveg eins og ég. Hlýjan skein úr augunum, en hann var mjög þreytulegur og hann haltraði pínu.
Ég dreif mig í fötin á meðan hann sneri sér við. Ég fann að blóð lak niður innanverð lærin og ég fann en til sársauka.
,,Hvar áttu heima?’’ Spurði hann þegar ég var búin að klæða mig.
,,Í endanum á bænum.’’ Sagði ég lágmælt og snökti pínu. Maðurinn leiddi mig að bílnum sínum og ég settist í framsætið, samt frekar tortryggin. En hann hafði nú bjargað mér, afhverju ætti hann að gera mér eitthvað? Maðurinn settist í bílstjórasætið, kveikti á bílnum og keyrði af stað í átt að húsinu mínu. Ég reyndi að láta lítið fyrir mér fara og gaut augum á hann. Hann var með frekar sítt svart hár, þó það væri frekar ritjulegt. Augun í honum voru dökkbrún, eins og mín. Líkami hans var stæltur og fullt af örum á handleggjunum, bæði stórum og litlum. Hann var frekar hugsi. Ég lokaði augunum og reyndi að gleyma því sem hafði gerst í kvöld, en samt einhvern veginn endurupplifði ég þetta. Það fór hrollur um mig.
Eftir smá stund fann ég að bíllinn stoppaði. Ég opnaði augun og leit útum gluggann. Ég var fyrir framan húsið mitt.
,,Takk fyrir farið.’’ Sagði ég og opnaði hurðina. Maðurinn opnaði hurðina líka.
,,Ég ætla aðeins að tala við mömmu þína.’’ Sagði hann og starði á húsið mitt. Ég sagði ekkert en labbaði að útidyrahurðinni. Maðurinn hikaði aðeins en labbaði síðan rólega á eftir mér en stoppaði spölkorn frá útidyrahurðinni. Ég opnaði hurðina og gekk inn. Mamma sat í eldhúsinu og horfði útum eldhúsgluggan sem sneri að garðinum. Hún brosti til mín þegar ég kom inn en brosið hvarf um leið og hún sá útganginn á mér. Hún stóð upp og flýtti sér að mér.
,,Elsku barn! Hvað gerðist?’’ Spurði mamma og tók utan um mig.
,,Það bara… Það var bjór… Og Raggi… Maður hjálpaði mér.’’ Náði ég að segja á milli ekkanna.
,,Raggi? Hvað gerði hann? Hver er maðurinn sem hjálpaði þér?’’ Spurði mamma og horfði beint í augun á mér.
,,Hann er úti.’’ Sagði ég bara og benti mömmu á útidyrnar. Mamma gekk að þeim með mér og leit út. Maðurinn stóð þarna ennþá og starði á húsið en leit við þegar mamma kom út með mig á hælunum. Svipurinn sem kom á mömmu var ólýsanlegur. Hann lýsti undrun, gleði og ótta á sama tíma. Maðurinn brosti hikandi og gekk í áttina að mömmu.
,,Hvernig… Matti?’’ Heyrði ég mömmu hvísla. Maðurinn stóð nú fyrir framan mömmu og horfði á hana.
,,Ég fann þig.’’ Sagði hann síðan og tók í höndina á mömmu. Ég starði á þetta. Mamma greinilega þekkti þennann mann. Nú leit maðurinn á mig.
,,Er hún… Mín?’’ Spurði hann síðan mömmu. Mamma kinkaði kolli og ég gapti.
,,Guð minn almáttugur, Matti, ég hélt þú værir dáinn!’’ Sagði mamma síðan.
,,Ég slapp. Ég segji þér frá því á eftir.’’ Sagði Matti og kyssti mömmu einu sinni á ennið.
,,En Lúkas verður kominn þá! Hann fór bara út í búð til að kaupa bjór.’’ Sagði mamma og ég sá ótta í augum hennar.
,,Hver er Lúkas?’’ Spurði Matti frekar hvasst. Mamma leit niður.
,,Eftir að ég flúði hafði ég nær enga peninga og löggurnar voru að leita að mér út um allt, og þar að auki var ég ólétt. Ég hitti Lúkas og hann bauð mér að búa hérna gegn smá gjaldi. Hvað átti ég annað að gera Matti?!’’ Sagði mamma og horfði á Matta, augun hennar voru full af tárum. Ég var ekki alveg að ná þessu sem ég var að komast að.
,,Þetta er allt í lagi, ég skil.’’ Sagði Matti og strauk henni blíðlega um vangann. Þá kom hann auga á gamlann marblett.
,,Hvaða lét hann þig gera?’’ Spurði hann mömmu reiðilega. Tárin voru farin að leka niður vanga hennar og hún fleygði sér í fangið á Matta og grét á meðan Matti strauk hárið á henni blíðlega. Ég var orðin frekar ringluð. Ég labbaði aftur inní eldhús og settist og nuddaði á mér gagnaugað. Okei ég var búin að komast að því að þessi maður, Matti, var pabbi minn, hann hafði einu sinni verið með mömmu, mamma hafði flúið eitthvað og löggurnar höfðu leitað að henni. Þetta var heilmikið sem sem ég hafði komist að, en líka heilmikið sem átti eftir að komast að.
Mamma og Matti gengu inní eldhús og settust hjá mér.
,,Ég býst við að ég ætti að útskýra hvað gerðist áður en þú fæddist.’’ Sagði Matti og horfði nú á mig. Ég leit upp.
,,Þetta byrjaði allt fyrir fjórtán árum síðan.’’ Byrjaði mamma og sagði frá því þegar Matti og þau kynntust, hvað hafði gerst, en mamma hikaði aðeins þegar þangað var komið og leit spyrjandi á Matta.
,,Ekki strax.’’ Sagði Matti bara. Mamma hélt áfram, sagði frá því þegar einhverjir kallar komu og ætluðu að ná þeim, þegar þau flúðu eftir að þessir kallar drápu foreldra mömmu, þegar þeir náðu þeim og þegar þeir reyndu að drepa mömmu. Mamma slapp en Matti varð eftir og mamma hafði ekki séð hann síðan fyrr en núna. En þau voru að leyna mér einhverju, ég fann það.
,,Jæja, núna vil ég fá að vita hvað gerðist við þig.’’ Sagði mamma við Matta. Matti andvarpaði en byrjaði síðan að segja frá.
,,Eftir að þú náðir að flýja þá náðu þeir mér, eins og þú hafðir getið þér til. Þeir fóru með mig aftur í klefann. Ég fékk svipuhögg á hverjum degi fyrir að leyfa þér að fara. Einu sinni var það gert svo harkalega að ég missti meðvitund. Ég fór í dá og er búin að vera í dái í tíu ár. Þegar ég vaknaði var ég mjög veikburð, gat varla staðið í fæturnar. Stuttu eftir að ég vaknaði dó… höfðinginn og konan hans tók tímabundið við stjórn. Hún hleypti mér lausum og sagði að ég mætti fara og ég ætti aldrei að koma þangað aftur. Svo ég fór. Fólkið var ekki ánægt með það, og ég verð að passa mig. Um leið og hún víkur úr stjórn byrja þeir örugglega að elta mig. En ég er búin að vera að leita af þér í þrjú ár. Loksins fann ég þig og komst að því að þú ættir dóttur. Ég sá strax hvað hún var lík mér.’’ Sagði Matti og horfði nú á mig. Síðan leit hann aftur á mömmu.
,,Er hún… eins og ég?’’ Spurði hann hikandi.
,,Ekki eins mikið. Hún þarf ekki en hún hefur það.’’ Sagði hún bara. Ég skildi ekki neitt í neinu. Um hvað voru þau að tala?
,,Bíddu, vill einhver segja mér hvað er í gangi hérna?!’’ Sagði ég frekar ergilega, en í þeim orðum heirðist í bíl fyrir utan.
,,Lúkas er kominn!’’ Sagði mamma óttaðslegin. ,,Þú verður að fara! Hann er ekkert lamb að leika sér við!’’
,,Ég fer ekki neitt!’’ Sagði Matti og stóð upp. ,,Ég skal sjá um hann!’’
,,Nei! Farðu! Við hittumst seinna!’’ Sagði mamma og hálfgert ýtti Matta fram í stofu þar sem svaladyrnar voru og opnaði þær.
,,Ef hann gerir þér eitthvað þá –‘’ Sagði Matti en náði ekki að klára því hurðin var opnuð og mamma ýtti Matta út áður en Lúkas kom inn. Ég sá Matta horfa aðeins á mömmu en hvarf síðan í myrkrið. Mamma lokaði hurðinni í flýti rétt áður en Lúkas gekk inn. Lúkas stoppaði þegar hann sá að bæði ég og mamma vorum við svaladyrnar og horfðum á hann koma inn með poka fullann af bjór.
,,Afhverju er svona kalt hérna?’’ Spurði Lúkas svo og horfði grunsemdaraugum á mömmu.
,,Æji, ég var að opna svalahurðina, það var svo heitt hérna.’’ Sagði mamma fremur rólega.
,,Hm. Afhverju ertu öll blóðug stelpa?’’ Spurði Lúkas hvasst og benti á gallabuxurnar mínar. Ég leit niður og kipptis aðeins til þegar ég sá allt blóðið. Mér hafði blætt í gegnum buxurnar. Ég fann fyrir þessari hvöt til að sleikja blóðið, ég hafði verið með þessa hvöt frá því ég mundi eftir mér. Nú helltist aftur yfir mig hvað hafði gerst og kiknaði í fótunum. Mig svimaði og allt í einu gat ég ekki haldið undir mig fótunum og datt niður og allt varð svart.
Ég lá í rúminu mínu og bylti mér. Ég var hálfvakandi. Síðan mundi ég hvað hafði gerst og skelfingin helltist yfir mig. En síðan sagði ég við sjálfan mig að það hafi bara verið draumur, martröð frekar. Ég opnaði augun og reisti mig aðeins upp. Ég fann fyrir nístandi sársauka að neðanverðu. Svo þetta var þá ekki bara martröð, ég andvarpaði og lét mig detta aftur á rúmið. Stuttu seinna kom mamma inn með heita súpu, verkjalyf og vatn á bakka. Ég tók við því og byrjaði á súpunni. Mamma settist á rúmið hjá mér.
,,Hvað gerðist eiginlega við þig?’’ Spurði mamma svo og horfði alvarlega á mig. Ég kyngdi kekkinum í hálsinum og útskýrði fyrir mömmu hvað hafði gerst.
,,Og svo kom þessi maður, Matti, og hjálpaði mér.’’ Endaði ég á og mamma andvarpaði.
,,Æj, elsku barn. Viltu kæra hann?’’ Spurði hún svo.
,,Ég veit það ekki. Það yrði svo mikið vesen.’’ Sagði ég. Mamma kinkaði kolli og strauk á mér hárið.
,,En viltu lofa mér einu?’’ Spurði mamma. Ég kinkaði kolli. ,,Ekki segja neinum frá Matta. Þú veist núna að hann er pabbi þinn svo í guðana bænum ekki vera að fara að segja neitt um þetta við Lúkas.’’ Ég lofaði því og mamma faðmaði mig. ,,Þú þarft ekki að mæta í skólann núna. Þú verður að jafna þig.’’ Sagði mamma og stóð upp. ,,Taktu töfluna. hún sér um sársaukann.’’
,,Okei, takk mamma.’’ Sagði ég og tók upp verkjatöfluna, setti hana upp í munninn og drakk vatnið með. Mamma kinkaði kolli og fór út. Ég andvarpaði.
Næstu daga lá ég nærri alltaf í rúminu nema þegar ég þurfti á klósettið. Ég fékk að sleppa skólanum og ég var guðs lifandi fegin fyrir það. Vinir mínir voru alltaf að hringja og spyrja hvernig ég hefði það, en ég sagði þeim nefnilega að ég væri rosalega veik, hiti og svoleiðis. Raggi hefur samt ekki hringt neitt, ekki einu sinni til að segja fyrirgefðu. Hann hefur kannski verið svo fullur að hann mundi ekki hvað hann gerði. Reiðin sauð niðri í mér við þá hugsun. Hann skyldi sko muna hvað hann gerði mér! Hann skal þjást fyrir það sem hann gerði!
Skyndilega fór skrítin tilfinning um mig. Eins konar straumur, orkustraumur. Ég fann hvernig hann flæddi um æðar mér og hefndarþorstinn tífaldaðist. Það yrði að gera eitthvað, hann gat ekki bara sloppið! En það myndi ekki nægja að fara til löggunnar, hún gerði ekkert í þessum bæ. Nei, ég varð að taka lögin í mínar eigin hendur. Smám saman byggðist upp snilldar plan í huganum. Ég glotti við hugsuninni og réttlætinu.