jæja byrjunin er ekki jafn góð og annar kafli sendi hann inn seinna!

1.Kafli
Bardaginn á áros


Thiniing,klakk,shiing púmp

“þú munt aldrei fá þínu fram!”.”ég er ekki svo viss um það.GEFSTU UPP EÐA DEYÐU”öskraði hávaxni maðurinn. “aldrei” sagði fjarandi röddinn drottningar Katúníu. Hún var dáinn


Það var komið kvöld. Máninn var stór og það var enginn úti,enginn nema Deliha. Deliha var galdra kona,reyndar bara óreynd og var bara enn að læra,Deliha var með brúnt sítt hár,blá augu og í rifnum fötum og með stutta brúna skikkju með hettu . Hún var að hlaupa,hlaupa undan 2 óhugnalegum mönnum sem að hrópuðu endalaust á hana “Morale sai”. Hvað í fjáranum þýddi þetta?,hvaða menn voru þetta. “ ég verð að nota galdra! Arame inflamane” hrópaði hún. Fjólublátt leiftur skaust úr höndunum hennar og lentu á mönnunum harkalega. Mennirnir stóðu aftur upp og muldruðu eitthvað og úr höndunum á þeim skutusr 4 hnífar úr sitthori hendinni. Deliha rétt náði að sleppa framhjá þeim en fékk einn í sig í höndina. “þetta þýðir ekkert,ég verð að nota sterkari galdur!”hugsaði hún með sér. Hún öskraði,”Isorne aramo!” og allt upp 10 ískögglar skutust úr höndum hennar. Í þetta skipti hitti þetta mennina og þeir duttu báðir niður. Deliha stoppaði til að tryggja hvort að þeir væru yfirbugaðir. Það reyndis vera rétt. Deliha hljóp í burtu skelfd og þreytt.

Næsta dag var allt rólegt. Hún var á leiðinni til þjálfarann sinns,Aríönnu. Deliha bjó stuttan spöl frá bænum,hún stoppaði nokkrum sinnum til að tína ber. Deliha labbaði áfram. Allt í einu heyrði hún öskur! Og mikla hvelli. Það kom frá bænum. Hún hljóp eins hratt og fæturnar leyfðu henni. Núna sá hún allt,það var kviknað í húsum,fólk lá dáið í blóði sínu og fólk hlóp um allt til að flýja eða fela börnin sín. Í miðrum bænum stóð kona. Ljóshærð falleg kona. Deliha hafði aldrei séð han áður. Hún horfði vel og lengi á hana.
Konan hofði á móti. Deliha vissi ekki hvort hún ætti að vera hrædd eða örugg. Deliha byrjaði að hlaupa að húsinu hennar Ariönnu. Ljóshærða konan birtist fyrir framan hana þegar hún ætlaði að opna hurðinna á húsinnu hennar Ariönnu.”hvert ætlar þú að fara” sagðh hún og hló hátt.”hver ertu láttu mig í friði!” öskraði Deliha. “þú ert frek litla stelpa!” . “Arame in”- “karano”. Ljóskan skaut galdri rétt á undan Delihu. Deliha skaust í gegnum hurðinna. “HVAÐ GENGUR Á” sagði Aríanna. “hjálpaðu mér Aríanna þau eru að ráðast á þorpið!”.”það veit ég vel Deliha mín! Meralo molatafes”öskraði hún. Hvítt leiftur skaust á norninna. Norninn hvarf rétt áður enn að það hitti hana. “þú gerir þér grein fyrir því hver ég er Aríanna”.”það veit ég vel,María”.”svo þú manst eftir mér KENNARI”. “ég sé eftir að hafa kennt þér svona sterka galdra”. “HAHA.,ég er orðin betri en þú!,Molate”. Blár geisli skaust í áttina að Aríönnu. Aríanna varði með gulum varnarskildi,galdurinn endurspeglaðist á hillu með bókum í sem féll um koll um leið. Núna voru þær búinn að há galdraeinvígi á milli lífs og dauða.María muldraði flókinn orð og svartur geisli hitti Aríönnu,Aríanna datt niður.” Jæja gefstu núna upp Aríanna!”.”þetta eru ekki endalokin”.”haha svarti örninn er þegar búinn að ná tökum á Aldrassil,þetta er u víst endalokinn fyrir þig…”. síðann hvarf María í svörtum reyk sem að myndaðist í kringum hana.”Aríanna!”öskraði Deliha og hlóp til hennar.”Aríanna er allt í lagi með þig!”.”já,en það skiptir engu máli með mig, er allt í lagi með þig!”.”já Aríanna ég er góð”.” Deliha,ég vil segja þér svoltið.”.”hvað?.”.”þú, Deliha, ert öflug galdrakona. Að vera galdrakona er mikil ábyrgð,en á þér liggur líf allra lífvera á katúníu. Því að þú ert…hóst hóst,Smaragðurinn!”.”ég skil ekki…..hvað áttu við!”.”þú átt að stöðva stríðið sem hefur verið á milli bandana 4rja. Taktu þessa bók. Hún segir þér allt. Mundu Deliha,að allt sem að virðist vera satt,getur reynst ósatt,hóst,hóst. Taktu líka þennan sprota…hann leiðir þig að ljósinnu!. Síðann skaltu ferðast til bæarins Altemora,leitaðu af manni sem að heitir Marenko,hann veit hvað skal gera”.”ég skil ekki!! Aríanna,ARÍANNA!!!.”.það var of seint Aríanna var dáinn. Hvað meinti hún,hvaða smaragð var hún að tala um!hvað kemur þetta allt mér við,hver var svarti örninn? Hvaða norn var þetta sem að drap Aríönnu. Eina sem að kom upp í huga hennar var “hefnd”. Deliha labbaði í burtu með bókinna og sprotann. Hún var enn að hugsa hvað þetta hefði allt verið?,af hverju gerðist þetta allt svona….hratt?

Næsta dag lagði Deliha af stað, hún var að verða kominn inní skóginn Aleria þegar að tvær stórar svartklæddar verur,alveg eins og þær sem að eltu hana fyrir 2 dögum. “sai maner” sögðu þær. Röddin í þeim var ískrandi og lá.”ég verð að gera eitthvað” hugsaði Deliha með sér. Hún opnaði bókina sem að Aríanna hafðu gefið henni. Blaðsíðurnar voru auðar hún fletti og fletti þangað til að hún sá blaðsíðu með mynd af alveg eins verum og þarna. Fyrir neðan myndina var langur texi. Hún renndi augunum eftir textanum. “ef mætt þeim skal kasta þessum galdri; Lightor- og hlaupa strax á brott.”allt í lagi ég reyni!”. Sagði Deliha, “LIGHTOR”. Stór hvítt ljón birtist og réðst á verurnar. Deliha fannst hún vera að líða útaf,allt varð svart og Deliha datt niður á jörðinna.

“er allt í lagi með hana,hronk hronk”.” Ég ekki vita,hrink hronk”.Deliha opnaði augun. Það fyrsta sem að hún sá var tvær stórar verur. Ein var mjög löng með pínu kattarlegar lappir og hin veran var mjó og með sítt fjólublátt hár. Báðar voru þær grænar.”hún er vökunð!”.”sæktu grautinn!”.Deliha reisti sig upp. Hún var inni tjaldi,tjaldi búinn til úr skinni af dýrum sem var búið að mála fullt af undarlegum táknum á. “fyrirgefið…”. sagði Deliha vandræðalega á svip.”hvar er ég,hver eru þið og hvernig komst ég hingað!”.”hún vera mjög æst”sagði önnur veran.” Bíða, ég sækja bókina með mannamáli……þú spyrja margt við erum tröll og við finna þig liggjandi á vegnum hjá Aleria skógi,þú mun vera í Mosgaro,trölla þorpi!”. Sagði eitt tröllið.”svo þið eruð tröll?, ég hélt að tröll væru vond!”.”nei.við erum góður”.”ég heiti trölara og hann mun kallast ogres”.sagði tröllið og brosti.”gerðu það borða. Við elda graut”. Hún rétti heni grautinn. Deliha leit ofan í skálina. Í skálinni voru kramdar engisprettur og lifandi ormar með nokkrum hrísgrjónum og fuglaaugum. “nei takk ég er södd”. Sagði Deliha með svip sem bendi á það að henni líkaði þetta ekki og rétti henni skálina aftur.” Afsakði en ég verð að fara,takk fyrir hjálpina”.”nei þú verða bíða,við ekki búinn að gera Raníuna tilbúna,þú verða að bíða!”. “ allt í lagi”. Deliha steig úr tjaldinu og sá þar fullt af öðrum tjöldum og önnur tröll,meira að segja lítil tröllabörn sem voru aðeins minni en hún sjálf. Hún elti hin tröllin sem að höfðu hugsað um hana meðan hún sagði þeim allt sem að hefði gerst. Þau voru nú kominn að Raníunum.”þarna er þín Ranía,farðu á henni til Altemora!”. Raníur voru mjög líkar strútum,nema að það voru stærri fjaðri og þær voru skreyttar með skinnpjötlum o.f. Deliha sast ofan á dýrið og sagði: “blesss og takk fyrir hjálpina!” Deliha þaut í burtu

Um sólsetur var hún kominn uppá hálsinn,það þýddi að hún var hálfnuð. Hún batt Raníuna við tré og tjaldaði.