1.kafli

“Hvernig í andskotanum á ég að fara að, þú hérna inni?” Sagði Miriana leið við Derik. “Þú veist að þetta er líka erfitt fyrir mig, elskan” Sagði Derik fyrir aftan glerið. “Mig vantar svo peninga, ég er að vinna tvær vinnur til að sjá fyrir okkur Danny, hann er í skólanum núna og kennarinn á erfitt með að hemja hann, lendir oft í slagsmálum og um daginn mætti hann ekki í skólann í heila tvo daga og ég vissi ekkert af því fyrr en kennarinn hans hringdi heim.” Sagði Miriana mjög óróleg. Derik svaraði fyrst mjög pirraður en svo róaðist hann. “Þú veist ég get lítið gert hérna inni, en eitt verðuru að muna…að skila Danny kveðju frá mér á afmælisdeginum hans á föstudaginn eftir viku, hann er að verða 9 ára strákormurinn.” Miriana brosir og segir. “Já við ætlum að fara út að borða þá, er búin að fá mér frí í vinnuni, en…en….” Segir Miriana hikandi. “Ég þarf að segja þér svolítið.”
"Tími til að kveðja!“ Hrópaði fangelsisvörðurinn Tim hástöfum. Miriana á erfitt með að koma þessu út úr sér. Tim er byrjaður að draga Derik úr gestamótökunni og Derik segir. ”Hvað er það, viltu enda þetta samband, helvítis druslan þín?“ Miriana hallar sér að glerinu og segir rétt áður en Derik fer úr herberginu. ”Ég er ófrísk aftur.“ Tim fer með Derik í klefann sinn. ”Opna klefa 3b!“ Kallaði Tim. Sem var klefinn sem Derik og klefafélagi hans Leo voru í. Tim tók af Derik handjárnin og hvíslaði að Derik varkár. ”Einn hvítur og nýr í dag, hann sagðist geta útvegað smá heróín."
Miriana og Derik voru búin að vera saman síðan í menntaskóla. Miriana er dökkhærð rosalega andlitsfríð í framan, brún augu, með flottan líkama og átti ekki erfitt með að fá athygli frá karlmönnum. Miriana hefur alltaf síðan þau Derik byrjuðu saman drukkið mikið og reykt mikið af sígarettum. Derik var með dökkt burstaklippt hár sem var byrjað að grána og þynnast, hann var í ágætu líkamlegu formi og var með nokkur tattú tattúveruð um líkamann. Hann er mjög skapbráður og hefur oft lent í slagsmálum. Þau blóta sífellt og eru bæði 32 ára gömul. Fyrir tæplega átta árum eignuðust þau soninn Danny. Miriana reykti mikið og drakk sig oft ofurölva og var oft blindfull þegar hún gekk með Danny. Derik drakk líka mikið og var oft á kránni á bænum með félögum sínum, reynandi við stelpurnar þar, kom síðan heim í fúlu skapi og lamdi Miriana oft svo illa að hún þurfti að fara á spítala. Hún hlífði Derik alltaf og laug alltaf að hún hafði dottið niður stiga.

Derik svaraði Tim “Ég gæti þurft smá skammt í kvöld eftir þessar fréttir sem ég fékk, Miriana er ófrísk, anskotinn hafi það!” Tim svaraði þegar hann var kominn úr klefanum og búinn að taka handjárnin af. “Ég skal sjá hvað ég get gert.” Tim er búinn að vera fangelsisvörður í bráðum 17 ár og hefur hann oft hjálpað föngum í Dover-fangelsinu að fá það sem þeim vantar.
“Loka klefa 3b!” Kallaði Tim og fór. Leo sagði við Derik. “Þegar við förum út á eftir tölum við við þennan aumingja og reynum að fá hann í okkar lið.” Derik hugsaði ekki út í það sem hann var að segja heldur var að hugsa um að hann væri að fara að eignast annað barn. Miriana þarfnast hans og hún þarf meiri pening. “Þegar við fáum að fara út á eftir safnaðu öllum saman við bekkpressuna og það drasl.” Leo svaraði ákveðinn. “Ég sé um það.” Derik byrjaði að gera magaæfingar í klefanum og sagði. “Og já það sem þú sagðir áðan, fáðu nýliðarottuna til okkar áður en negrarnir gera hann að tíkinni sinni.” Leo kýldi í steinvegginn við hliðina á stálbekknum sem hann lá á og sagði reiður. “Þessir helvítis negrar snerta hann ekki, nema ef hann sýnir okkur óvirðingu.” Derik hélt áfram að gera æfingar á fullu og sagði kófsveittur og þreyttur. “Ég verð samt að fá þennan helvítis skammt.”

“Matartími!” Hrópuðu verðirnir og alltaf í hvert skipti hvort sem það er matartími, útivistartími, vinna í þvottahúsinu þá var alltaf fyrst leitað í öllum klefum og á öllum föngum, látið þá alla afklæðast ef fangaverðirnir vilja. Allir eru þeir klæddir dökk grænum einkennisbúningum og einnig grænt bindi og svart belti, á beltinu hengur ávallt kylfa en bera ekki byssur nema í neyð. Flestir fangaverðirnir eru eins strangir og hægt er að verða og fá þeir oft útrás fyrir reiði sína á föngunum. “Ef þið svo mikið sem reynið eitthvað helvítis rugl í matsalnum þá vitið þið hvar í fjandanum þið endið, í helvíti, farið beint í einangrun. Tveir verðir voru á hvorum endunum á röðunum á hverri hæð, alls þrjár hæðir og byrjuðu að leita á föngunum. Hver og einn fangi er klæddur gulum galla og hvítum bol. Í hvert skipti sem leit fer fram er einhver gómaður og í sömu röð og Derik og Leo voru var einn sem er kallaður ”kellingin“ af hvítu klíkunni gómaður og það í annað sinn og í þetta skiptið með tálgaðann tannbursta og vita allir í hvað hann ætlaði sér að nota hann drepa rottuna sem er búinn að eyðileggja fyrir klíkunni, hann var látinn strippa allveg af sér fötin, fara úr öllum spjörum. ”Á hvað ert þú að horfa ræfill?“ Sagði fangavörðurinn Gor, ”Finnst þér ég eitthvað sætur, helvítis hommatittur!“ Hélt hann áfram sentemeter frá andlitinu á ”kellingunni“ og ógnaði honum með kylfunni í hægri hendinni. ”Úr fötunum núna, öllum fötunum!“ Barði með kylfunni í öxlina á ”kellingunni“ og hann byrjaði að fara hægt úr gallanum. ”Djöfull ertu lengi að þessu!“ Og notaði kylfuna til að rífa fötin af honum, Gor vissi að hann væri að fela eitthvað. Gor sem var með þeim ofbeldishneigðu í Dover fangelsinu og sagði reiður ”Ég finn fnykinn af einhverju ráðabruggi og ég veit að þú ert alltaf veikasti hlekkurinn. Úr nærbuxunum líka!“ Allir fylgdust með og hugsuðu allir það sama: ”Allt helvítis planið að losna við rottuna er farið í vaskinn.“ Þegar ”kellingin“ var farinn úr nærbuxunum sást glitta í tannbursta milli rasskinnarnar. ”Þetta datt mér í hug, tannbursti, og það tálgaður, þú ferð í einangrun, í mánuð!“ Nú þegar var búið að leita á öllum föngum og öllum klefum fóru þeir allir í beina róð og gengu í átt að matsalnum. Derik og hans klíka sátu allir sér á borði. Svertingjarnir og þeirra klíka sátu líka sér. Í matinn var eins og ávallt, vatnsglas, þurr brauðbiti, kjötkássa sem var úr afgöngum og þetta átti að duga þeim út daginn og ef þeir missa matinn eða eitthvað gerist þá er enginn möguleiki á að fá nýjan mat. Þegar Derik og annar sem er í klíkunni sem er kallaður Trump, mjög hár og herðabreiður með stórt tatto á hnakkanum og sköllóttur voru komnir með mat á stálmatarbakkana gengu þeir gangveginn að borðinu sem klíkan þeirra er, borðið þeirra er innst í matsalnum. Þeir þurfa alltaf að fara framhjá bæði kínverjunum og svertingjunum sem eru allir með sér klíkur og sitja allir saman. Þegar þeir komu að borðinu hjá svertingjunum var einn sem heitir Kamel og er svartur og er nýkominn í klíkuna hjá svertingjunum og þarf að sanna sig til að hækka orðspor sitt, hann sat á bekknum á horninu næst gangveginum og þóttist rekast óvart í matarbakkan hjá Trump svo hann missti matinn sinn í gólfið og Kamel sagði ”Nýja hvíta rottan verður okkar tík!“ Allir vita hvað það þýðir ef maturinn endar í gólfinu, enginn matur fyrir þann í sólarhring. Klíkan þeirra Derik og Trump stóðu allir upp tilbúnir að slást ef eitthvað gerist. Trump er þekktur fyrir að láta ekki vaða yfir sig svo hann var fljótur að svara á móti og dúndraði eins fast og hann gat í hnakkann á Kamel. Allir í klíkunni hjá Kamel stóðu hratt upp. Einn háttvirtur úr klíkunni hjá svertingjunum var síðastur til að standa upp og sagði reiður en yfirvegaður. ”Kamel þetta er nóg!“ Á meðan þetta var að gerast létu kínverjarnir ekki heyra í sér. Þeir láta ekki heyra í sér nema það komi þeim við. Trump var ergilegur á svipinn en svo komu þrír af fangavörðunum með kylfur og börðu þá báða niður ”Ekki neitt helvítis vesen þegar ég er á vakt, þið endið báðir í einangrun!“ Fljótt kom ró á alla fanganna og Derik settist hjá félögum sínum. Hann sagði um leið ”Ég þarf að ræða við ykkur alla úti á eftir hjá helvítis lyftingatækjunum, þetta er alvarlegt svo eins gott að mæta.“

Miriana var á leiðinni heim frá heimsókninni. Hún var keyrandi á eldgömlum 71' árgerð af Ford blæjubíl. Á meðan hún keyrði heim keðjureykti hún svo mikið að mökkur byrjaði að myndast úr glugganum. Hún var svo utan við sig að hún var oft mjög nálægt því að keyra á næsta bíl. Hún hugsaði ekki einu sinni út í allt fólkið sem horfði pirrað á hana og margir flautuðu og kölluðu, ”Tík!“ Eða, ”Lærðu að keyra!“ Eina sem hún hugsaði um er hvernig hún á að komast að með bráðum tvo krakka alein. Vinnandi tvær vinnur og eiga rétt fyrir húsnæði og mat fyrir sig og Danny svo bætist eitt barn við. Hún varð óróleg að hugsa um þetta allt og byrjaði að fá gríðarlegt kvíðakast svo hún þurfti að keyra bílinn út í kant. Fullt af bílum var fyrir aftan bálreitt. Hún var komin vel af veginum og stoppaði bílinn, úti var sjóðandi heitt, sólin skein hátt á lofti og aðeins eyðimörk í kring og einn langur vegur framundan.
Hún sat í bílnum kófsveitt og sagði við sjálfan sig á meðan hún leit í spegilinn í bílnum, ”Taktu þig á, þetta á eftir að lagast allt.“ Hún fann að hún gat ekki verið lengur í bílnum svo að hún opnaði bílhurðina og skreið út. Hún leit hörmulega út og stóð upp og studdi sig við bílinn. Allt í einu heyrði hún í lögreglusírenu vera að nálgast. Það var lögreglubíll sem stoppaði í kantinum fyrir aftan hana. Hún reyndi að láta líta út eins og það væri allt í lagi hjá henni. Annar lögregluþjónnin kom út og sagði um leið, ”Er allt í sómanum hérna?“ Hún sagði eins venjulega og hún gat, ”Já allt í lagi hér takk fyrir.“ Hún tók eftir því að þetta voru tveir svartir lögregluþjónar. Sá sem kom út úr bílnum var mikið að svipast um. Hann var með eina byssu í beltinu sínu og eina kylfu sem hann tók hægt upp. ”Ég sé að annað ljósið hérna er í einhverju ólagi hérna.“ Og lamdi kylfunni í afturljósið vinstramegin svo það brotnaði. ”Ég gæti þurft að sekta þig fyrir þetta.“ Mariana varð öskureið. ”Hvað helduru að þú sért að gera?“ Hinn lögregluþjónnin sem var mikið yngri og virtist vera frekar nýr stóð upp úr bílnum og sagði. ”Terry hvað….“ Terry sagði. ”Skiptu þér ekki að þessu, farðu aftur í bílinn!“ Hann sá að enginn bíll var nálægt og sagði, ”Fýlarru svarta?“ Miriana sagði reið ”Hvað er að þér ógeðið þitt.“ Og reyndi að komast aftur í bílinn en Terry setti kylfuna fyrir hana og setti hina hendina á lærið á henni og sagði, ”Ég sé að þú villt það gróft ha?“ Hann var orðinn allt of ágengur svo að Miriana var orðin frekar hrædd og sagði titrandi, ”Ef þú snertir mig þá drep ég þig!“ Terry brosti og hélt áfram að þukla á henni og var kominn með báðar hendur á hana og Miriana fann að hún gat lítið gert því hann var mikið sterkari en hún. Hinn sem var í bílnum fékk nóg og stóð hratt upp úr bílnum og sagði reiður, ”Terry þetta er komið nóg!“ Og labbaði að þeim. Terry ýtti Miriana í burtu og tók upp byssuna og miðaði á hinn lögrelguþjóninn sem er kallaður Newbie og sagði, ”Og hvað ætlar þú að gera í því, Newbie?“ Nú varð hann frekar hræddur og sagði, ”Ek..ekki ne.“ Hann náði ekki einu sinni að klára setninguna og fékk kúlu beint í hausinn svo að heilaslettur þeyttust á veginn og hann datt niður. Miriana hafði aldrei verið eins hrædd á æfinni og sá að hún þurfti að komast í bílinn og byrjaði að læðast að bílnum og vonaðist að hann tæki ekki strax eftir henni því að Terry horfði enþá á lögregluþjóninn sem lá allur í blóði á veginum. Hún var komin allveg að hurðinni á bílnum þegar Terry sagði, ”Hvert helduru að þú sért að fara elskan!“ Og sló hana fast utanundir svo hún vankaðist og datt á jörðina. ”Nú ætla ég að fá það sem ég vil helvítis tíkin þín!“ Og fór niður á fjórar fætur, dróg hana að sér svo hann var allveg fyrir ofan hana, gyrti niðrum sig, tók hana úr buxunum og reif nærbuxurnar af henni og tróð drjólanum inn í píkuna á henni. Hún var enþá vönkuð og vissi ekkert hvað var að gerast. Hann sagði, ”Já núna þegirru helvíti þitt!“ Nú byrjaði hún að vakna úr rotinu og fann fyrir miklum sársauka í klofinu og lögregluþjóninn ofan á henni og áttaði sig á hvað var að gerast. Hún sá að byssan hans var í beltinu og greip byssuna hratt og var nú komin með byssuna hans og horfði beint í augun á honum og sagði, ”Eins og ég sagði ætla ég að drepa þig!" Og skaut hann í barkann svo hann dó samstundis. Blóð fossaðist úr honum og yfir hana alla. Hún náði að ýta honum af sér og hljóp í bílinn og keyrði í burtu. Hún var svo sturluð af reiði að hún grét ekki einu sinni, hún leit í spegilinn í bílnum og þar sá hún báða lögregluþjónanna liggja í blóði sinu.

Klukkan er 16:00 og þá fá allir fangarnir að komast út. Þeir kalla útisvæðið Dover-torgið. Dover-torgið er um 1000 fermetra og er girt vel með múruðum steinveggjum. Þar er körfuboltavöllur með fjórar körfur allar með keðjur í, stórt lyftingasvæði með eldgömlum lyftingatækjum en meir en nóg til að fangarnir geti haldið sér í líkamlegu formi. Nokkrir bekkir fyrir fanganna að sitja og fjórir 10 metra háir turnar, einn turn við hvert horn. Í turnunum eru ávallt menn á vakt allan sólahringinn, vopnaðir og skiptast alltaf á 12 tíma vöktum. Turnarnir eru einnig allir með sterkann 20 tommu kastara með gríðarlega sterkum halogen perum og eru með skynjara sem fara í gang ef einhver hreyfing kemur í þeirra radíus og þeir allir lýsa yfir allt Dover-torgið og fyrir utan það. Dover-fangelsið er 3500 fermetrar og lýsa tveir af turnunum yfir allt svæðið og eru einnig með skynjara sem skynja hreyfingu. Fangelsið tekur um 8000 fanga. 550 af þeim eru með lífstíðardóm og eru í sérstakri deild og fara ekki saman við hina fangana og sú deild heitir Aftökudeildin en er kölluð Rauða Hofið af föngunum. Fangelsið er með mjög stranga og góða gæslu og allt svæðið sem fangelsið tekur er um 3000 fermetra.

Derik kemur út og horfir yfir svæðið, þar voru svertingjarnir búnir að taka körfuboltavöllinn svo sá hann að öll klíkan hans stóð hjá lyftingatækjunum. Leo var á bekkpressunni að æfa sig. Hann gekk að þeim og heilsaði þeim öllum með klíkumerkinu og þeir á móti. Sólin skein enþá hátt á lofti og allir voru annaðhvort í hlýrabol eða berir á ofan. Leo segir, “Blessaður, ég kom öllum saman fyrir utan auðvitað Trump…” Allir hópuðust í kringum Derik og biðu eftir að hann byrjaði að tala. “Málið er það að ég var að komast að því að ég er að fara að eignast annað barn og ég verð að komst héðan svo að ég ætla að fá ykkur í lið með mér og komst í burtu héðan.” Derik sagði þetta allt mjög rólega og ekki of hátt til að enginn heyrði þetta nema þeir. Hann hélt áfram, “Ég veit að allir vilja að sjálfsögðu komast frá þessum helvítis stað.” Allir kinkuðu kolli en hugsuðu allir að það væri enginn möguleiki að komast héðan. “Ég veit hvað þið allir eruð að hugsa, það er svo góð gæsla hérna, en við erum svo margir og ég vil að allir hugsi um það hvernig eigi að komst héðan, við komum allir með plan og setjum þau saman. Það hlýtur að vera einhver leið til að komast frá þessum andskotans stað.” Sagði Derik ákveðinn og leit yfir hópinn. Allir voru farnir að kinka meira kolli og svipurinn á þeim eins og þeir voru farnir að fá smá von um að komast héðan. Leo kom með tillögu. “Við erum um 14 manns eða 15 með Trump og ef við allir hugsum um aðeins eitt að komast að niðurstöðu um að finna fyrsta skref til að komast héðan og vinnum allir saman hljótum við að finna eitthvað ráð.”

Á meðan: Mariana var enþá í miklu sjokki yfir því sem hafði gerst, hún var samt sem áður bálreið. “Helvítis ræfill, ég sagðist ætla að drepa þig!” Sagði hún upphátt í bílnum. Hún var komin dágóðan spöl í burtu frá staðnum sem lögregluþjónarnir liggja báðir steindauðir. Mariana fór að hugsa hvað gæti gerst ef einhver kemst að því hvað hafi komið fyrir. “Ég gæti lent í fangelsi, ég gæti lent í fangelsi til lífstíðar.” Hugsaði hún með sér. “Hver á þá að sjá um Danny minn, og barnið sem er á leiðinni og ég og Derik sitja bæði inni, enginn fær að sjá um börnin mín nema ég.” Hugsaði hún ákveðin. “Ég verð að sjá fyrir þeim hvað sem það kostar, svo það kemst enginn að þessu, hann reyndi að nauðga mér.” Á meðan hún hugsaði þetta fram og til baka hvað hún ætlaði að gera keðjureykti hún sem aldrei fyrr. Hún mundi að hún þurfti að sækja Danny í skólann fyrir hálftíma, hún var í alblóðugum fötum og þurfti að finna lausn strax. Hún stöðvaði bílinn út í kanti, engir bílar voru í grend svo hún fann gömul föt í skottinu á bílnum. Gamlar gallabuxur og blússu sem hún var löngu hætt að nota. Hún veit mikið um föt svo hún áttaði sig strax á því að sniðugasta væri að rífa skálmarnar á gallabuxunum upp að mitt læri svo að þær væru orðnar að stuttbuxum. Hún klæddi sig fljótt úr blóðugu fötunum og leit á meðan í kringum sig ef einhverjir bílar væru að koma. Hún dreif sig í hin fötin, hún sá að bíll var að nálgast og hún ákvað að láta líta út eins og hún væri bara að pissa. Henti blóðugu fötunum aftur í skottið, tók upp lítinn spegil sem hún hafði í töskunni sinni og notaði snyrtidót til að þrífa blóðblettina framan úr sér og af höndunum, lokaði skottinu og beygði sig við hliðina á bílnum eins og hún væri að pissa. Þegar bíllinn þaut fram hjá áttaði hún sig á því að manneskjan á bílnum var að keyra í áttina að staðnum sem löggurnar tvær liggja. Hún flýtti sér í bílinn, og spólaði af stað.
Hún var komin fyrir utan skólann sem Danny er í til að sækja hann. Danny sat á tröppunum fyrir utan skólann með töskuna á bakinu og mjög fýldur á svipinn enda búinn að bíða heila elífð eftir mömmu sinni. Miriana lagði bílnum upp á kant fyrir framan skólann og sá Danny sitjandi á tröppunum. “Danny fyrirgefðu, ég tafðist svolítið ég var að heimsækja hann pabba þinn. Komdu nú í bílinn elskan.” Danny stóð upp og gekk að bílnum, hann tók eftir hvað hún var druslulegri en venjulega, blæjan á bílnum var opin svo að hann tók töskuna af sér og vippaði sér í framsætið og sagði. “Þetta er allt í lagi mamma, en hvernig hefur pabbi það.” Hún var ennþá með hugann við það sem hafði gerst, hún nýbúin að drepa einn lögregluþjón. Danny tók eftir að hún var annars hugar. “Mamma, ertu að hlusta á mig?” Mariana sagði “Já, pabba þínum líður bara vel miða við aðstæður, en ég ætla að skreppa í eina búð, verð að kaupa sígarettur.” Hún keyrði af stað og tók eftir lögreglubíl fyrir utan eina búðina. Hún brást harkalega við og tók snögga u-beygju. Danny sagði “Þarna var ein búð mamma, sástu hana ekki?” Mariana svaraði: “Ha, já ég mundi að ég á sígarettur heima.” Og keyrði hratt til að komast fljótt heim. Þegar þau voru loks komin í hlaðið heima fannst Mariana heyrast í lögreglusírenum vera að nálgast svo hún varð undarleg í hegðun fannst Danny. “Mamma afhverju ertu að flýta þér svona og skellti hurðinni á bílnum eftir sig og Miriana komin inn í húsið. ”Ég er ekkert að flýta mér, hvað er þetta eiginlega." Sagði hún smá pirruð. Venjulega byrjar Miriana alltaf að skammast út í hvað húsið er óhreint, mikið af diskum og glösum hér og þar, óhrein föt um allt hús og þess háttar og Danny var orðinn vanur því að byrja á að taka við skömmunum þegar hann kemur heim eftir skóla, en í þetta skiptið setti hún ekki út á neitt. Danny fann fyrir smá létti að þurfa ekki að hlusta á öskur og þurfa að rífast við hana en samt frekar skrítið. Hann fór í herbergið sitt og fór að horfa á sjónvarpið. Miriana stóð í eldhúsinu og fann fyrir miklu spennufalli koma yfir hana. Hún fann að hún var að brotna niður. Hún hljóp inn á baðherbergi lokaði hurðinni og læsti og þá gat hún ekki meir, hún hneig niður á flísarnar við baðherbergisdyrnar og byrjaði að hágráta.