Þótt að sumir geti það þarft þú ekki að geta það og þótt að getir það þurfa hinir ekki að geta það nei breytileiki, sjálfstæði og persónan er það sem skiptir samfélagið máli auk svolítillar siðferðiskenndar sem fer minnkanti og mun á endanum týnast.
Já og gerum við eitthvað í því nei við bara stöndum þarna og störum á tærnar á okkur……. Svona streymdu orðin út úr henni í átt að mannfjöldanum. kanski var þetta ekki svo vitlaust þrátt fyrir allt þau virtust hlusta kanski gat hún náð þessum bévítans félagsfræðiáfanga jæja en henni var svo sem nokk sama hún vildi bara komast út úr tímanum til að hitta hann og fá ljós í tilveruna aftur, já hann sem var henni svo góður og skapaði líf hennar stundum fannst henni hann vera engill, engill sendur af himnum til að bjarga henni og það hafði hann svo sannarlega gert hafði það ekki verið hann sem hitti hana uppi á brúnni og talið hana af því að stökkva og svo hafði hann orðið vinur hennar það sem hana alltaf hafði vantað og sannur vinur var hann þangað til að eitthvað meira skapaðist úr þessu öllu saman og þau urðu par og þar rættist annar draumur….. úff loksins var tíminn búinn hún gekk fram á ganginn og þar stóð hann og beið eins og venjulega nei ekki eins og venjulega brosið og ljóminn var horfið í staðinn stóð hann þungur og grár og beið eftir henni. hún gekk að honum kyssti hann og svo gengu þau út saman. snjónum kyngdi niður en henni var sama fyrst hann var þarna. hún spurði hann hvert þau væru að fara og hann sagði að þau væru á leið heim samt virtist hann stefna annað og það gerði hann þau gengu niður á bryggju alveg út á enda og hann starði ofan í dýpið og sagði þetta virðist kallt. hún tók í hendina á honum og sagðist vilja heim en hann sagði við verðum að fara núna ég er búinn að vera of lengi. of lengi að hverju spurði hún að taka þig heim sagði hann. hvert heim ég skil ekki sagði hún hann sagði manstu þegar við hittumst á brúnni hún jánkaði, ég átti að koma og sækja þig en mér fannst þú svo saklaus og falleg að ég vildi gefa þér meiri tíma, betri tíma en þú hafðir átt. ég skil þig ekki sagði hún hann sagði ég er engill dauðans og ég átti að færa þig til himmna en ég bara gat það ekki en núna neyðist ég til að gera það svo að það skapist ekki ójafnvægi. Þessvegna ætlim við nú að stökkva saman og hann kyssti hana, tók í hendina á henni og svo stukku þau saman niður í djúpið.