Þegar Davíð kom heim. Eftir langan vinnudag fór hann úr skónum og og beint til Erlu unnustu sinnar.
Hann sagði henni að hann væri spenntur fyrir að eignast barn og sagði henni líka hve hann elskaði hana heitt.
Hann hafði örugglega elskað hana frá 6 ára aldri en voru þau nágrannar sem yngri born og hafði Davíð örugglega elskað hana síðan. Hann var reyndar í vafa með það stundum þegar hann hugsaði aftur í tímann og mundi þá eftir því þegar hann lamdi litla bróðir hennar í hausinn með hamri að því hann kyssti Erlu einu sinni fyrir framan hann. Davíð sem hélt að Erla elskaði hann bara. Bara hann.

Þetta var liðin tíð, Erla er komin 7 mánuði á leið og auðvitað bíður Davíð spenntur eftir barninu. Erla var samt ekki jafn spent eins og hún hafði varla áhuga á að eignast barn.
,,Þegar ég segist elska þig. Hlusta á barnið í maganum. Verður þú svo dauf og leið. Af hverju Erla? Af hverju ?
Davíð spurði Erlu oft þessara spurningar en Erla var alltaf jafn dauf.

Þegar Erla var komin með verki á 9. mánuðinum og var að fara fæða á næstu dögum varð Davíð svo spenntur, réð ekki við sig og hugsaði endalaust um barnið.
Hann fór þá í heimsókn til besta vinar síns.
George var svartur maður frá Afríku og kom til landsins 14 ára en foreldrar Davíðs höfðu tekið hann að sér af ættleiðingar heimilinu og var George auðvitað besti vinur Davíðs. Davíð treysti engum nema George.

Þegar að fæðingardeginum var komið var Erla að rembast og þegar læknanir voru byrjaðir að taka á móti barninu beið Davíð spenntur en annað kom á ljósið þegar barnið var komið.
Það eina sem Davíð sagi var þessi setning:
,,Ég er ekki til´´.