Góðan Daginn/kvöldið kæru Hugarar nær sem fjær!

Núna ætla ég að segja ykkur söguna af Guðinum Laddis og reynslu hans í lífinu!


…ég vaknaði upp af vondum draumi, mig dreymi að ég væri inni í maganum á konu, en þarna sat hún skælbrosandi til mín, ég fattaði strax að þessi ókunna kona var kona í draumi mínum og ég ætti að kalla hana mömmu, en ég hafði ekki ennþá öðlast mátt raddarinar. Nei sko, þarna stendur maður, hver kunn þetta vera? Hann tekur mig upp, ég horfi á hann og hugsa, “ætli þetta sé Guð”? En þá segir konan sem ég held að sé móðir mín “Elskan, komdu hérna mið litla dreng vor”, og á því augnabliki fatta ég að þetta er hann pabbi minn.

Vikunnar liðu og loks leið að 1 árs afmæli mínu og hvernig get ég gleymt þeim yndislega degi? Allir ættingjarnir þarna að tala eitthvað, en ég aðeins 1 árs heyri bara “bla,bla,bla” og endalausar munnhreyfingar, en það skiptir mig engu máli, ég er að borða köku!

Loks leið að öðru ári lífs míns og ég enn sprækur sem selur og hafði farið í sveitina til afa um vorið í heyskap og voða gaman það. Loks leið að því að ég hætti með snuddur mínar og bleyjur ei þurfti lengur. En afmæli á ég í dag, og gjafir fekk ég eina eða tvær, ég er með tíu tær!

Þriðja, fjórða, fimmta ár, ég á leikskóla fór. Gaman, gaman, gaman þar var og marga vini eignaðist ég þar! Frænkur mínar tvær voru þar og saman lékum við þar! Í mömmu fórum í og leiki vantaði ekki til að fara í, en tönn missti ég á seinasta degi þessa leikskóladvalar minnar er ég kýldur var.

Á sjötta ári var og í skóla byrjaði ég og gaman var! Feiminn lítill drengur ég var en yndislegan kennara ég átti og góða vinkonu mér við hlið. Lék ég við hana dag hvern í árin ófá. Lærði ég að lesa, skrifa og lita, en að syngja var nú ekki nógu gaman.
Lærði ég að nota prjónagarn og bjó til bolta úr því fagra efni.

Árið sjöunda kom og ennþá var ég hress sem ungur fress! Nýjan kennara ég fékk en með bænir við fórum áður en við settumst til borðs í þeim tímum, en sem betur fer voru þeir tveir! Og bæði leiðinleg þau voru, en lífið er ekki alltaf skemmtilegt og við fáum því ekki ráðið.

Áttunda árið gekk í garð og senn fór að líða að vetri, hafði ég misst tennur nokkrar og enn voru þær að falli komnar. Nýjan kennara enn á ný fékk og góður kennari það var. Ekkert viðburðar ríkt skeði þetta ár en alltaf var gaman hjá Laddis vor.

Árin níu góð voru og senn verða þau loks tíu. En alltaf lék ég við dömu eina og frænku mína. En alltaf skemmtum við okkur dátt sem grátt, en ávalt var hlegið hátt og mikið.
Á hverju vori fór ég í sveitina til afa og alltaf gaman það. Lömbin fæddust og kindunar létust, en alltaf var afi jafn sprækur, þótt á háan aldur var kominn.

Ellefu árin voru nú að líða og ekkert hafði ég til að ríða, enda ungur enn og ekkert stress á mér þótt graður var. Ég góða vini átti og þótti skemmtilegur mjög. Fékk ég playstation tölvu í afmælisgjöf frá móðir minni og faðir og glaður mjög var. Leikin lukku láka fékk og í honum hékk!

Árin orðin tólf og ávalt sprækur var enda senn að líða á táningsárin. Vini eignaðist ég marga en alltaf þurfti ég að farga einum til tveim í senn. Lærði ég margt og mikið í skóla mínum en ekki duglegur var. Fékk ég nýjan og nýja leik í tölvu mína og alltaf færari varð.

Þrettán ára orðin var og óheppni tala sú. En ég lét það ekki á mig fá og gekk minn veg með krókum tveim. Ekki hafði ég enn brotið bein enda hraustur var. Hafði ég lært margt og mikið á árum þessum og alltaf glaður var, en á fyrsta ári gelgju var.

Fjórtán ár og viti menn, enn ég hér var. Kynntist ég PC tölvum náið og tölvufíkill varð. En ég lét það ekki á mig fá fór út í leiki nokkra og gaman hafði af og enn átti vini tvo til þrjá. Alltaf gaman hjá okkur var, enda höfðu þeir Laddis sér í för.

Fimmtán ára varð og ennþá í tölvum hékk og mjög gaman það! En brosin hurfu eitt af öðru en komu alltaf skjótt aftur í senn. Ég í 9.bekk var og undir búningur fyrir samræmdu prófin gengu í garð.

Sextán ár, úff, gamall ég nú orðin var, en alltaf hress ég var! Spilaði ég leiki tvo til þrjá en lét það ekki á mig fá og lærði stíft fyrir samræmdu prófin næsta vor. Ekki gekk sá þraut nú vel og féll ég í fögum þrem, en um haust það í menntaskóla fór og ekkert jafn gaman er.

Nú á sautjánda ári er og hættur er að spila tölvuleiki og ánægður er, hef ég kynnst stelpum nokkrum á msn og er nú hrifinn af einni, enda sætur og skemmtilegur er og því fær ekki neitað. Ég loks Guð varð og vígður var af Rakvélarblaði einu.


Þetta var sagan af Guði yðar, Laddis, og mun ég alltaf lifa í hjarta yðar og fylgjast með hverju spori þér. Ef þú trúir ekki, þá lifir þú ekki.


Takk fyrir mig og njótið! ;*