Heit kaffið rann niður í magann, hann sötraði næsta sopa, kaffið var heitt, hann andvarpaði.
Leit í kringum sig maðurinn gerði, hann sá engan sem var að horfa á hann.
Hann lét vaða, hann hellti brennheitu kaffinu í klofið á sér og stundi lágt.
Hann elskaði tilfinninguna að fá brennheit kaffi utan um eyjaskegginn.
Hann stóð upp og labbaði útúr kaffihúsinu.
Seinna Meir eftir að hafa verið að rölta um laugarveginn kæra ákvað okkar yndislega vinur, Skarphéðinn að kíkja inn í kirkjuna, hann labbaði þar inn, mikið af fólki, sjitt þetta verður skemmtilegt hugsaði hann.
Hann settist á fremsta bekk, hliðin á gamallri konu.
Hann stakk hendinni niður í buxurnar og byrjaði að rúnka sér, gamla konan hliðiná honum færði sig til hliðar.
Skarhéðinn hallaði sér aftur á bak og stundi hátt, lengi og vel, fólkið í kirkjuni bauð við honum.
Presturinn kom að honum og bað hann um að fara, Skarphéðinn dróg hendinna uppúr klofinu á sér og stakk í buxur prestsins.
Presturinn stundi bara, hann gerði ekki neitt nema stynja, Presturinn lagst niður og skarphéðinn hélt þessu áfram.
Fólkið var farið að hlaupa útúr kirkjuni, þeim fannst þetta andkristið, ógeðslegt, hræðilegt og ómannlegt.
Áður enn sumir fóru út skildu þeir eftir sig ýmis hráku eða ælubletti.
Skarphéðinn hætti að fróa prestinum og gekk útúr kirkjuni.
Núna fór Skarphéðinn inná annað kaffihús og pantaði kaffi, hann sötraði heitt kaffið meðan hann las moggan, leit í kringum sig og…