To night im gonna have my self a very god time i feel alive…
Ég kastaði mér útum svalardyrnar og flegði mér í snjóinn, reyndi eitthvað að setjast upp en það tókst ekki svo að ég lagði mig aðeins lengur. Ég fann ekkert fyrir kuldanum og ég hló upphátt ein með sjálfum mér og horfði á stjörnurnar hverfa og birtast aftur í gufuni af andardrátti mínum.
Lætinn frá húsinu eða kyrrðin úti?

Ég hef ekkert að hugsa, ekki það að ég sé uppskroppa með umhugsunarefni…Mig langar ekki að hugsa um neitt, það yrði líka alltof erfitt ég myndi ekki meika það! Ok nú er nefið á mér orðið alveg nægilega rautt og ég held ég geri tilraun til að standa upp og labba aftur inn um dyrnar á vit örlagana!

Nei plís ekki pissa ááá æjji frábært, neiiiii ekki taka þetta…
Og ég stíg inn um svalardyrnar og hljóðin berast úr öllum áttum, stofann einkennist af söng og hlátri, eldhúsið af hlátri og –Já það var ég sem eða já ég gerði það nú eða jú ég hef gert það- allskyns játningum, gangurinn var fullur af fólki sem þurfti að pissa og herbergin á ganginum voru full af leyndarmálum sem áttu eftir að komast upp og brjóta fullt af sálum.
Ég staðnæmdist við einar dyr og þegar ég ætlaði að opna kom Eva út og lagið Wild thing heyrðist frá stofunni, en Eva hafði ekki opnað munnin fyrr en að hurðin við hliðina hafði opnast og út kom Hrannar ég leit á Evu….jæja hún var allavega fyrsti tárafellarinn og svo á hrannar jú greinilega fyrsti ælarinn þar á ferð.
Ég sneri mér við og labbaði áfram inn ganginn..bíddu heyri ég kallað fyrir aftan mig.
Í allörru þúst éesskaþig geggt þúrt alleg frábær skoh!
Og áður en ég vissi var tárfellarinn í fanginu á mér búinn tilbúinn að deyja ég gaf henni eina mínútu… Og hún var farinn ég dró hana inní herbergi og faldi hana undir sæng mér leið eins og morðingja, ég leit upp og sá móta fyrir andliti.
FRAMMHALD.