Litli hafragrautskardinállinn var að leita sér þekkingar um hliðstæð málefni háspeglunarhafra þegar knúið var að dyrum óþekkts kauphallarhéðins neðar í götunni.
Þar sem ég veit ekkert hvað þá heldur um það atvik, nema það sem komið hefur fram hér áður, er líkast til bezt að huga meira að því sem gerðist við upplýsingaöflun litla hafragrautskardinálsins.
“Sérhvert mannsbarn” kyrjaði litli hafragrautskardinállinn, “hlýtur að taka til athugunar það seríutengda hugsanaflæði er orsakast af illmögulegri misnotkun þeirra háspeglunarhafra, sem vaxa og dafna á hinum illræmdu, alræmdu og dauðadæmdu manndrápssléttum Ofbobbalands hins vestra.” Smá bið var gerð á þrumuræðunni til loftflutninga til og frá lungum. “Þeir óprúttnu, afvegaleiddu og takið eftir, fáu aðilar sem nokkurntíman hafa tekist á við það illmögulega verkefni að ná í þessa ofbobbalensku háspeglunarhafra, gista nú á fávitaheimilum víðsvegar um Ofbobbaland hið eystra.”
Áður en þrumuræða hins þungt þenkjandi hafragrautskardináls fékk jákvæðan og ritstjórnarlegan flutningsrétt, var knúið að dyrum hans að Hátindaplebb 42a, 5.hæð, íbúð 2q1c. Þar mun kominn áður óþekktur aðili er fyrr knúði dyra neðar í götunni hjá alls óþekktum kauphallarhéðni.
Hinn litli lukti upp dyrunum með gát. Fyrir utan stóð plimmklæddur sendiboði hins opinbera.
“Herra Ballplaxter, geri ég ráð fyrir,” rumdi yfirlætislega í hinum plimmklædda, hinn litli jánkaði. “Ég ber í vasa mínum tilkynningu frá hæstvirtum Alþýðufulltrúa, gjörið svo vel.” hinn litli tók við skjali merktu honum sjálfum og huldi nekt sína ásamt yfirvofandi holdrisi með því. “þakka þér fyrir,” kvað hinn litli og hallaði aftur dyrunum.
Plagg það er hinn plimmklæddi kom með, færði hinum litla hafragrautskardinál þau skilaboð, að nærveru hans væri ekki lengur óskað á því tilvistarstigi, honum bæri að mæta til aftöku innan þriggja daga og bíða eftir það í mjög svo öruggu tilvistarleysi þar til nafn hans yrði kallað upp.