Rauður himininn tók uppá því að fölna varlega meðan vindurinn hélt niðri í sér andanum svo að ekkert myndi eyðileggjast. Sólin klifraði hægt og rólega upp á himininn í leit að skýjum til að gera árás á en þeim hafði tekist að flýja í tæka tíð. Til þess að geta gert eitthvað af sér hóf sólin þann leik að hrella sofandi fólk úr draumum sínum. Dormant lenti í talsverðri baráttu við einn útsendara sólarinnar og að lokum hafði útsendarinn slegið hann illa í andlitið og Dormant gafst upp baráttunni og vaknaði. En sér til hrellingar lág hann í auðn. Umhverfis hann var hvítur sandur svo langt sem augað eygði, sandfjöll og heiðblár himininn með sólinni upp yfir hvirfli. Þrátt fyrir að sól væri svo hátt á lofti var fremur svalt og lítill ylur til að byrja með en hitinn sótti hægt á og stefndi allt í óbærilegan hita. Er Dormant skimaði í kringum sig rak hann augun á rauðleita veru sem brann í skinninu yfir heift sem ekki var augljóst hverju ylli. Dormant kenndi þar Kölska sjálfan. Kölski heilsaði og spurði hvernig Dormanti liði í paradís Drottins. Dormant spurði vort hann væri þá staddur í Edingarðinum en því sagði Kölski fjarri vera en engu að síður hefði Drottinn skapað þetta.

,,Sjáðu, hér hefur þú allt til alls en þó ekki neitt. Auðn alsnægta. Drottinn hefur gefið þér allt sem þú vilt, draumar þínir og langanir eru allt í kringum þig.''

Dormant skimaði í kringum sig en ekkert var að sjá nema hvítar sandbreiður sem lögðu sig að sjóndeildarhringnum og svo hina heiðbláu himinhvelfingu með sólina líkt og gat á toppi hvelfingarinnar.

,,Þú vilt sem sagt meina að paradís drottins sé í raun og veru engin og líkist þá frekar helvíti en Edingarði?''

,,Alls ekki, hér er allt til alls. Hvað viltu? Mat? Sjáðu, hér höfum við mat.''

Kölski snéri sér við og þar blasti við þeim borð með svo miklum krásum að Dormant hafði aldrei séð þvílíkar krásir.

,,Bragðaðu matinn því þetta er ekki hylling.''

Dormant bragðaði á matnum og hafði aldrei bragðað svo góðan mat fyrr. Maturinn var eins og sér eldaður fyrir hann. Hver biti var svo gómsætur og fyllandi.

,,En matur er að sjálf-sögðu ekki allt í paradís, hvað langar þig fleira í, konur?''

Um leið og kölski sleppti síðasta orðinu var te-kið blítt um hönd Dormants og varð Dormanti litið í fegurstu augu sem hann hafði séð. Í kringum hann voru 7 yndisfagrar og föngulegar dísir, hverri annarri fegurri og allar jafn ólíkar.

,,En þetta er ekki bara paradís.'' sagði Kölski og leiddi Dormant úr kvennadýrðinni.

,,Hvað viltu? Eigin höll? Vera konungur yfir stóru ríki? Eða kannski bara hetja?''

Það var sama hvað Kölski nefndi allt birtist það hvað af öðru og var svo stórkostlegt að Dormant hafði aldrei vitað að slíkt væri til. Og áfram hélt Kölski að telja upp dásemdirnar og var ekki laust við að Dormanti frá sér numinn af hrifningu.

,,Nefndu það sem þú vilt og ég skal veita þér það.''

,,Og hvaða skuldbindingar fylgir því? Ertu á eftir sál minni eða trú?''

,,Nei…''

Og samstundis hvarf allt nema sandurinn og himinhvelfingin.

,,Ég er hvorki á eftir höfði þínu né sál. Ég bið þig ekki að trúa á mig eða drjúpa í duftið fyrir mér. Ég hef mitt hlutverk í heimi þessum. Hví ætti ég að heyja stríð við þann sem er alnálægur, alvitur og hefur skapað allt? Hann hefur skapað mig, rétt eins og hann hefur skapað þig. Ég get aldrei orðið verri en hann því hvar ætti ég læra að vera verri, og þess vegna get ég aldrei orðið betri. Það er víst bara til einn guð og hann skapaði mig, hver hefði annar átt að skapa mig? Og allt sem ég hef lært hef ég lært af honum og hann ætlar mér ákveðið hlutverk í mínu lífi. Það er að kenna ykkur muninn á milli góðs og ills. Gott væri ekki til ef það illa væri ekki til því hvað ætti að bera það góða saman við? Þess vegna á ég að kenna ykkur að meta það góða. Sjá, hvers vegna gott er gott og fá ykkur til þess að gefa frekar gott af ykkur. Til þess þarf ég að freista ykkar, afvegaleiða ykkur og fórna ýmsu. Þannig lærið þið, þannig þroskist þið, þannig uppgötvið þið hversu gott gott er. Hversu tilbreytinga lítill og innihaldssnauður væri heimurinn ef heimurinn væri án mín?''

Sólin var farin að setjast á sandinn öðru megin og sólargeislarnir máluðu himinhvelfinguna rauðum bjarma. Dormant starði á sandinn við fætur sér, síðan rankaði hann við sér og tók eftir því að Kölski var horfinn.

,,Og hver skapaði þá guð?'' muldraði Dormant með sjálfum sér meðan síðustu geislarnir hurfu bak við sjóndeildarhring.

Patrik Fjalar Skaptasson.