Ég er viss um að almættið fylgist með mér.
Horfi á mig arka niður laugarveginn.
Í fínu rauðu, tíu mílna skónum mínum.
fussandi yfir hverandi töfrum Reykjavíkur.
Glottandi yfir ómældri ánægju minni af,því að stelast undan dauðanum.
Ég er líka viss um að bráðum komi timinn.
Stundaglasið klárist, og að í þetta skiptið, nái ég ekki að snúa því við.
Ég er viss um að almættið fylgist með mér.
Bíði eftir að ég komi.
Hugsi um garðinn minn,vökvi blómin mín.Það þarf ekki að bíða lengur,tíu mílna skórnir mínir gengu með mig of langt.
Bara einu skrefi og langt,
Einu skrefi