BAF III - Krossförin gegn hinum óhreina her breiðholtsdríslingana.

“Það verður að bynda enda á þetta óhreina líf” Kallaði æðstripresturinn Brynjólfur er hestur hans prjónaði – hann hélt á bafinu, verkfærinu sem myndi leiða hin upplýsta her Bafísku kirkjunar til sigurs yfir dríslingunum sem höfðu búið um sig á fordæmdum stað sem nefndist Breiðholt.

Yfir flugu könnunnar vélar til að staðsetja heri dríslingana, leiftur frá skotum loftvarnarbyssa lýstu upp nóttina – innan skams komu 30 Ju-87 Stuka vélar og vörpuðu sprengjum á varnarlínu dríslana, leiðin var greið, hið mikilfenglega Bafíska fótgöngulið braut varnarlínuna og fremstu verðirnir áttu sér ekki viðreisnar von.

Andrea, liðþjálfi Andrea – leiddi 30 menn, hún var ein af þeim upplýstu og skyldi mikilfengleika Bafsins að því marki er mest má búast við af almúgafólki. Hún var vopnuð M-14 rifli, hún og sveit hennar felldu tugi dríslinga í orustu sem var hús úr húsi og herbergi úr herbergi, í neðra Breiðholti. En aðal höfuðstöðvar Rannafs hins illa voru blokkirnar efst á hæðinni, þaðan stjórnaði hann augnalaus illum herjum sem herjuðu á hreina og fagurlega íbúa hins heilaga rómverska ríkis Bafískrar kirkju.

Utan við hinn fordæmda stað hafði stórskotaliðið komið sér fyrir, átta 200 millimetra fallbyssur voru notaðar til að aðstoða landgönguliðið sem var að brjóta sér leið að höfuðstöðvum óvinarins en það virtust vera óendanlega margir dríslingar í Breiðholtinu, dríslingar eru óþverra lágkúrulýður sem eiga sér engar aðrar óskir en að drekka nærast á hinu hreina blóði Bafískra yngismeyja.

Herir dríslinga sóttu nú hart að sveit Andreu og sveita fleirri liðþjálfa sem voru á svæðinu, dríslingarnir voru vopnaðir einhverjum kommúnista vopnum sem þeir höfðu fengið að gjöf frá Úkraínu. Andrea hin öfluga norn kallaði eftir stuðningi flughersins, í þann mund snéru stuka flugvélarnar aftur endurvopnaðar ásamt nokkrum Lancaster vélum, flestar vélana vörpuðu sprengjum á óhreina heri breiðholts dríslinganna og mikið drísl fall var á meðal þeirra. En fimm vélar voru ekki vopnaðar sprengjum því sést hafði til skriðdreka nokkurra svo ráðist var á þá með 37mm fallbyssum sem voru á vængjum sumra Stuka vélanna.

Andrea óttaðist að drúislingunum myndi takast að hrynda innrásinni til baka, hún hóf að byðja Bafið um grið og að fólkið þyrfti aldrei aftur að óttast drúislinganna, skyndilega hlaut hún vitrun og hóf algera árás á heri drúislinganna, Rannaf hinn illi hafði lágkúrulegt trikk upp í erminni, hann hafði komið fyrir stórskotaliði á milli blokkana sem hóf nú að skjóta á innrásarliðið, mannfall var mikið og Andrea vissi að með þessu áframhaldi gætu hinir óbreyttu Bafistar sem höfðu ekki öðlast nægan skilnging á Bafinu haldið úr mikið lengur, en eitthvað var að gerast – eitthvað var að koma…

…Fyrir framan sig sá hún fagurlega vaxin ungan mann hún hafði séð hann áður, þetta var annar æðstuprestanna, á sterkbyggðum svörtum hesti sem prjónaði og mikið ljós skein af hreinleika þessa manns sem blindaði augu Andreu. “Það er ekkert að óttast, svo lengi sem við höfum Bafið þá geta herir hins illa ekki bugað okkur.” Hann reið framm á ógnarhraða – lyfti bafinu upp. Þá opnuðust himnarnir og leiftur mikil mynduðust og lentu bæði á dríslingunum og lágkúrulegum heimilinum þeirra á holti þessu sem var með öllu fordæmt og fullt viðurstyggðar.
Bafistar unnu að því loknu fullnaðar sigur á breiðhyltingum og mikill múr var byggður í kringum það svæði, enda steig upp þar óhreint gas úr iðrum jarðar er grænt var á lit. Tilvist stað þessa var afneitað og all til vitnis um orrustunna utan múranna fjarlægt, en dríslingarnir héldu áfram að stunda sjálfsþurftar búskap innan múranna, mest ræktanndi Maís sem var þegar rotnaður er hann var týndur og kúrbíta svo ógeðfellda að ekki nokkur maður gæti sofið í innan við 100 metra fjarlægð frá slíkum óþrifnaði. Afdrif Rannafs eru hinsvegar enn ókunn.

Á meðan krossförinni stóð hélt fréttablaðið uppi áróðri um að Bafistar væru að tapa orrustunni sem varði í 7 daga og 13 nætur, enda er það allþekkt að fréttablaðið er málgagn félagshyggjusinnaðra dríslinga og Verzlunarfélags-alþýðunnar. Eftir þetta setti Bafíska krikjan svo stífar ritskoðunnar reglur að orð eins og blaðið, málefnaleg umræða, fátækt,lýðræði og Sólrún voru hvarvetna yfirstrikuð og hét áróðursblaðið eftir það FréttaXXXXXX. Þetta gerði mál talsmanna lögmætshnupls óskiljanlega.