Einusinni var lítil pylsa úti að leika sér. Það var alltaf verið að stríða henni því hún var svo feit. Hún rólaði og rólaði á vegasaltinu þangað til hún sprakk. Sem betur fer dó hún ekki en þá kom illur maður og ætlaði að borða pylsuna. Þá kvað pylsan vísu:

Aldrei hef ég borðuð verið,
þótt maður sé ég ekki,
pylsur eru ekkert verri matur,
með tómatsósusalati.

Og þá brast maðurinn í grát og límdi pylsuna saman með límbandi. Þá voru allar hinar pylsurnar ánægðar með hana og henni var aldrei strítt framar.

Endir.