Jæja, það væri gaman að fá álit ykkar á þessari grein :)…

Ég vaknaði við það að þín kalda hendi leitaði til mín, hún sat á mjaðmagrindinni hjá mér. Ég hugsaði að þú værir sofandi og hún hefði bara lent þarna, ég meina slíkt getur gerst! Ég reyndi sofna aftur, ég var frekar róleg, en krosslagði ehndurnar yfir brjóstin, ég meina, það er betra að vera örugg. Ég sofnaði að lokum þótt að hjartað barðist um í mér, og það var eitthvað sem sagði mér að eitthvað slæmt væri að gerast, en ég hunsaði það, þetta er vinur minn, hann myndi aldrey gera neitt við mig, ekki neitt sem mér mislíkar!

Ég fann hvernig hendin á þér leitaði lengar inná magann hjá mér. Hjartað í mér barðist í mér ótt og títt, og ég hugsaði hvort að þetta væri tilviljun, bara þannig að þú hreyfir hendurnar mikið í svefni og ég taldi mér trú um að þú værir bara sofandi. Með erfiðleikum gat ég samt sofnað aftur.

Svolítið seinna, fann ég fyrir því að þú, klaunnalega, færðir hendurnar hjá mér í burtu, og þá sagði ég við sjálfa mig, hvað er hann að gera við mig? Og þessari spurningu var síðar svarað, klunnalegar hendur þínar, sem voru stórar og puttarnir feitir, fóru að káfa á mér.

Ég fraus!

Það rann í huga mér hvernig minn besti vinur gat gert mér þetta, ég meina, how low?

Klunnalegar hendur þínar kreistu á mér brjóstin og ég vissi ekki hvað ég átti að gera, innan í mér öskraði ég á þig, að þú ættir að hætta, en það eina sem gerðst var að tárin hjá mér brutust hljóðlátlega fram. Þetta var vont, þú varst ekki að spara kraftinn.

Þú hættir, þú færðir hendina niður að maga, og ég andaði léttar og krosslagði hendurnar fyrir brjóstin. En hvernig gat ég platað mig með þessu, hann byrjaði aftur, þetta skifti hélt ég fast og þú þurftir að berjast við það að taka hendurnar í burtu, ég hélt áfram að gráta. En að lokum tókst þér það, og ég skammaði sjálfa mig í huganum, hvað ég væri heimsk! Ég reyndi að öskra á þig, en ekkert hljóð kom, bara tárin! Þetta var svo erfitt, afhverju kom ekkert hljóð, ég var bara þarna, á þínu valdi, frosin! Ég gat ekki gert neitt, þótt ég reyndi að öskra og stoppa tárin, þá virkaði ekki neitt.

Að lokum færðiru hendurnar þínar undan peysuni hjá mér. En þú varst ekki búin enþá, neðri hlutinn var eftir, þú opnaðir buksurnar og setter hendina þína þar inn. Ég fraus aftur og tárin streymdu niður af mikilli ákefð, hvernig gastu gert mér þetta? Þú fitlaðir, og þetta var ekki notalegt, þetta var vont, þú varst svo rosalega klunnalegur. En þarna, þegar þú varst greinilega búinn að fá þitt útur þessu, lokaðiru buksunum og klappaðir á kollinn á mér.

Þú veist greinilega ekki hvað þetta hefur gert mér, þú veist ekki hvað hatur mitt er sterkt gegn þér, þú veist ekki hvað ég eyði mörgum tímum grátandi og kennandi mér um hvað ég var heimsk, að hafa ekki getað sagt þér að stoppa! Þú veist ekki hvað það er erfitt að horfa framan í þig, ég hef aldrey langað að drepa neinn, og þetta er allt saman bara vægt til orða tekið. Þú veist EKKERT!