Það er orðið hrikalega langt síðan ég sendi sögu (þetta er samt varla saga). En ég ákvað að hrista aðeins uppí þessu, ef þið komist til botns í þessari fáiði ekkert í verðlaun
Gúrkusleikjó


Litlar verur með stór eyru, stórfurðulegir litir og loðið gras. Hvað er að gerast, Dálkur hleypur í grasinu en dettur á nokkuð dramatískan hátt (froskur, (skvamp)). Undarlegur angan, fiðrildi gengur að honum og rífur hann harkalega upp og flýgur með hann til skýjanna. Fiðrildið er fjólublátt og skærgrænt, það leggur Dálk á minnsta skýið. En þegar hann er búinn að liggja þar í smástund hrapar hann í gegnum það öskrandi: DDDDAAAAAAA!!!!!!!!!!!!

Hann er vaknaður. Rámur í hálsi. Rifjar upp drauma nætunnar, gengur ekki. Geisp. Dálkur stendur upp, borar í nefið og pælir í því hvernig þetta skærgræna hafi komist í nefið á honum. Hor, bara hor. Hann klæðir sig föt með göt því mútta hans er löt. Vinnan, hvaða helvítis, frekar borðar hann bólstraberg. En bólstraberg er ein af þessum fæðutegundum sem er ótyggjanleg, svo í vinnu fer Dálkur, nauðugur.

Dálkur ritar vikulega pistil í dagblaðið Pistillinn. Þótt það komi þessari „sögu” lítið við. (Hvað ertu að lesa þetta bull?) Niðurrifssmásögur? Ja nú dámar mér, hann er kominn í vinnuna á réttum tíma („réttur” tími?). En það er ekki sálu að sjá svo hann þarf enga aðgát að hafa. Svo Dálkur situr bara þarna og gerir allt með því að gera ekkert. Og hvernig er það hægt? (Taó). Ertu ennþá að lesa?

Hann er að dauða kominn samt lærði hann aldrei að lifa, hvernig getur hann þá dáið fyrst maður lærir að lifa þegar maður lærir að deyja? Ef þetta er ekki að varpa leðri viskunnar þá veit ég ekki hvað? Þegar Dálki finnst hann ekki fá nógu mikið frelsi fer hann útí Esso og kaupir það, hann ræður hvað það kostar! Hann reynir að setja frelsi inní öll herbergi hússins. Þvílíkur jöfnuður, hann er frjáls eins og frakki.

Breyting, það eina sem endist?

EkztaC

(Þetta er svona meira í gríni, en við þurfum líka svoleiðis til að halda okkur við efnið?:))