Ókey, þetta verður bara einn dagur sem ég sendi inn núna, fólk hefur beðið um að fá styttra í einu til að lesa. Allavega, þá vill ég þakka ykkur fyrir frábær viðbrögð við þessu skrifelsi, en það er ekki allt búið enn, MÉR sjálfum finnst sagan detta svolítið niður, en það var líka ÉG sem ætlaði ekki að senda þetta inn…. svo… enjoy

Miðvikudagur 26. Júní
Þegar við vöknuðum áttum við ennþá eftir að keyra sæmilega vegalengd, við vorum ekki einu sinni hálfnuð, Heiða kveikti á útvarpinu og við hlustuðum á fréttirnar, við höfðum ekki talað mikið um það sem gerðist, en hún vissi allavega að ég drap Jens og þurfti að beila úr bænum svona rétt meðan að hlutirnir mindu chillast út í Reykjavík. Einhver fréttakall á Bylgjunni las “Hrottalegt og að því er virðist ástæðulaust morð var framið í miðbæ Reykjavíkur í gærnótt, svo virðist sem þrír unglingar, tveir sautján ára og einn tvítugur, hafi veist að öðru ungmenni og veittu honum alvarlega áverka. Sá er fyrstur lagði í drenginn dró síðar upp hníf og skar piltinn á háls. Lögreglan hefur náð tvemur af piltunum þremur og er þeim haldið í gæsluvarðhaldi meðan að rannsókn málsins stendur yfir, þeir halda ennfremur fram að sá þriðji drengjanna finnist von bráðar. Ekki verður nafn hinns látna gefið upp að svo stöddu.” Sjitt maður, ég ætla að vona að löggan hafi ekki fundið miðann sem Heiða skildi eftir heima hjá sér. Klukkan er þrjú, mamma hennar og pabbi koma ekki heim næstum því strax, ég ætla að prófa að hringja heim til Eika og Magga í kvöld, tékka hvað sé eiginlega að ske. Heiða ætlaði að keyra aftur til Víkur til að kaupa eitthvað til að eiga í kvöldmatinn og svona eitthvað til að maula á leiðinni. Ég ákvað að chilla bara á þessum stað sem við vorum á, fá mér í pípu og taka því rólega í smá stund, enda ekkert smá æðislega gott veður, svo á ég 23 gaura, með stuðinu sem ég stal frá Jens og því sem ég keypti. Ég fann álpappír í bílnum, kveikti mér í sígó, settist út og byrjaði að malla mér, ég horfði ekki einu sinni á eftir Heiðu keyra í burtu. Þegar ég var búinn að malla mér og fékk mér í feitann tók ég eftir að það var alveg ógeðslega mikið af rollum og svoleiðis dýrum ofar í fjallinu, svo var líka endalaust mikið af fuglum uppi í fjallinu, mér langaði ofboðslega mikið að verða bara einn af fuglunum þarna uppi á fjallinu, bara fljúga eitthvað út í loftið og éta brauðmilnslur allan daginn, skíta síðann á hausinn á einhverjum sem er með skallablett.
Ég reykti einhverja þrjá skalla áður en Heiða kom loksins aftur, hún sagði mér að löggan á staðnum væri ekki með neitt sérstakt eftirlit, hún var ekki stoppuð eða neitt, ég var samt vel nojjaður. Við settumst inn í bílinn og borðuðum einhverjar eldgamlar Sóma langlokur, ekki nema von að það búi enginn á þessu skítapleisi, það getur ekki verið að það sé neitt nýtt þarna, meira að segja tískan hlítur að vera ennþá að allir eru í Max göllum eða eitthvað álíka hallærislegt. Við vorum bara að spjalla og þá komst ég að því af hverju hún átti sumarbústað, hún var víst með einhverjum forríkum bisniss kalli þegar hún var fimmtán ára. Hann gaf henni þennan bústað í afmælisgjöf, það er víst bara allt í þessum bústað, sjónvarp, vídjó, pleisteisjon tölva, uppþvottavél og vaska og eitt stórt vatnsrúm, GEÐVEIKT! Hún prófaði hass fyrst hjá þessum kalli, sem var þrítugur eða eitthvað svoleiðis, geturuðu ímyndað þér eitthvað hallærislegra en þrítuga hasshausa? Það er samt alltaf einn og einn töffari, Siggi Sýra og Skari Skakki og þeir allir, ef ég mætti ráða væri ég svoleiðis kall. Við fengum okkur sígó eftir matinn og riðum svo úti í gvuðsgrænni.
Við lögðum af stað klukkan fimm, ég ákvað að láta lítið á mér bera, ég lagðist í aftursætið og Heiða ætlaði að láta mig vita ef löggan mindi stoppa hana, og viti menn, eftir kortersakstur var hún stoppuð, ég setti teppi yfir mig, úlpu og eitthvað meira fatadrasl og lagðist bakvið farþegasætið svo ég mindi líta út eins og fatahrúga. Löggan fór að tala eitthvað við hana og fór að spurja hana hvort hún þekkti mig, af hverju hún væri ein og hvert hún væri að fara, hún sagðist vera að fara til Hornafjarðar, mjög sniðugt, núna veit löggan ekki baun um sumarbústaðinn. Löggan bað líka um að fá að kíkja í bílinn, hún sagði bara þvert nei, hún skildi sko fá leitarheimild, löggurnar nenntu nú ekki að standa í svoleiðis vitleysu, enda sæmileg umferð í gangi, hún kíkti svo inn um gluggana til að athuga hvort hún sæi eitthvað óvenjulegt, sá bara fatahrúgu afturí, skrifaði einhvern miða og lét hana hafa og fór síðan. Djöfull sluppum við vel þarna.
“Hvað skrifaði löggan eiginlega á miðann?” spurði ég hana eiginlega í hálfgerðu losti. “Ömm, eitthvað um að það sé búið að leita að þér í þessum bíl” svaraði hún, vá það á þá ekkert að vera neitt smá skipulögð leit, þeir láta eins og ég sé O.J. Simpson eða eitthvað maður, djöfull vorum við samt heppin að löggan reif ekki bara upp hurðina, ekki bara af því að ég var þarna afturí, líka vegna þess að við vorum með svona tuttugu og þrjú grömm af hassi í hanskahólfinu og tvær pípur þar líka, ég er greinilega mjög heppinn maður.
Ég sat bara afturí bílnum þangað til að það var komið alveg kolniðamyrkur og ég var orðinn svo ógeðslega skakkur að ég sá varla út úr augunum, Heiða var eitthvað að tuða í mér og ég meikaði ekkert að hlusta á bullið í henni, ég var alveg útúrstónd og heyrði varla hvað hún var að reyna að segja. Þegar að við áttum svona fjörutíu kílómetra eftir til Egilsstaða og það var eiginlega allt runnið af mér beygði hún útaf þjóðveginum og inná einhvern þann allra ljótasta veg sem ég hef á ævi minni séð, ekki það að ég spái mikið í hvernig vegir séu yfir höfuð, þó að það hafi bara sést það sem ljósin lýstu upp þá sá ég að þetta var alveg hreint hörmulegur vegur. Það var alveg feitt af sveitabæjum sem við keyrðum framhjá á leiðinni, ætli einhver af þeim sé með svín? Það kæmi sér nefnilega mjög vel ef matarbirgðirnar mindu renna út, stæli maður bara einu svíni á viku eða svo og mindi búa til kótelettur og beikon og allskonar svoleiðis viðbjóð, svona, þegar ég hugsa betur út í þetta, þá mindi ég frekar borða tveggja vikna gamlan kinda kúk en beikon, beikon er eitthvað það viðbjóðslegasta sem ég veit um í öllum heiminum. Við keyrðum í svona tvo tíma eftir þessum ógeðslega vegi og lögðum þá fyrir framan sumarbústað, við hoppuðum út úr bílnum og ég gat ekki beðið eftir að komast upp í rúm og fara að sofa, “Andskotinn” sagði Heiða stundarhátt, ég fór alveg í kerfi og spurði hvað væri að, “Ég gleymdi náttúrulega lyklunum heima” svaraði hún, ég alveg hrundi og sá fram á milljón ára fangelsisvist með Moniu Lewinsky og álíka krimmum í Alcatraz, “Ég var að djóka, aulinn þinn” sagði Heiða og það kom þetta rosalega sadista glott á hana, hún dró fram lykilinn og opnaði bústaðinn, ég fór í bílinn og sótti stuðið, pípurnar og matinn, þegar ég kom inn sá ég að þetta var einhver sá allra flottasti bústaður sem ég hafði komið í, tvö svefnherbergi, tvær kojur í öðru herberginu og svo risastórt vatnsrúm í hinu, geðveikt, mér hefur alltaf langað að ríða í vatnsrúmi, ég hef ekki einu sinni sofið í svoleiðis, mamma og pabbi Eika eiga svoleðis og við lágum alltaf í rúminu þeirra þegar við vorum að horfa á klámmyndir og reykja sígarettur, mamma hans og pabbi eru sikk, þetta voru allt alveg svaðalega grófar myndir, en mamma hans er samt beib, það munaði minnstu að ég hefði riðið henni gámlárskvöldið í níunda bekk, Eiki, Maggi og pabbi þeirra fóru yfir í blokkina á móti að mingla við fólkið á fylleríinu og ég og mamma hans fórum að slummast allrosalega, hún var á túr, annars hefði ég tekið og flengriðið henni, ég hef aldrei sagt Eika frá þessu og ef að hann eða Maggi hefðu frétt af þessu hefðu þeir í besta falli drepið mig, en þetta er löngu liðið og grafið. Við fórum að sofa stax eftir að við komum á staðinn og djöfull var gott að sofna.

Fimmtudagur 27. Júní
Við vöknuðum um klukkan hálf sex, enda ekki nema von, búin að vera að keyra vangafið lengi og fórum að sofa klukkan fimm nóttina áður, það var alveg hreint æðislegt veður úti, þungskýjað, mesta rigning sem ég hef séð, blankalogn og svona tíu stiga hiti. Ég settist út á veröndina til að hlusta á rigninguna og kveikti mér í sígarettu, ég dýrka náttúruna. Ég labbaði hringinn í kringum bústaðinn og það eina sem ég sá voru ýkt flott fjöll, tré og rigning, ekki byggt ból í sjónmáli, ég fékk að vísu hálfgert taugaáfall þegar ég tók eftir einhverju húsi svona einn kílómeter í burtu, tók kíkinn strax og sá að þetta var eyðibær, geðveikt. Inni í bústað var flott sjónvarp, flottar græjur, geisladiska bunkar og plötusafn, það sem var aðallega á plötunum var Bubbi Morthens, vá, ýkt fúlt maður, svo var bókin hans þarna sem einhvað fífl í Breiðholtsskóla kallaði alltaf Bublíuna, það var örugglega eitthvað sá mesti dópista ræfill sem ég veit um, ég þoli hann ekki, alltaf alveg “Hei, Helgi maður, lánaðu mér sígó” eða “Hei, maður, geturu lánað mér hundraðkall” stundum var það fimmhundruðkall og einu sinni var hann í einhverjum vandræðum og bað mig að lána sér þrjátíu þúsund kall, ég man ekki hvað hann sagðist ætla að nota það í, ég skallaði hann vinsamlegast í andlitið og sagði honum að drulla sér í burtu. Ég er samt að spá í að lesa þessa bók, Heiða var svo hneyksluð á mér að fíla ekki Bubba, “Það er eins og að segja að Bob Marley sé ekki snillingur” sagði hún, sennilega af því að það voru líka allir Bob Marley diskarnir þarna, líka einhvern mynd um hann, svo var líka alveg endalaust af South Park, Friends, Ren and Stimpy, Simpsons og álíka spólum þarna, manni ætti ekki að leiðast, Heiða spilaði fyrir mig lag með Bubba sem ég varð ástfanginn af um leið og ég heyrði það, það heitir Fjöllin Hafa Vakað og var tekið upp með Egó, ég leyfi mér að láta textann af laginu fylgja hér:

Fjöllin hafa vakað, í þúsund ár
Ef þú rýnir inní bergið, sérðu glitra tár
Orð þín kristaltær, drógu mig nær og nær
Ég reyndi að kalla á ástina, sem úr dvala reis í gær.

Þú sagðir mér frá skrýtnu landi, fyrir okkur ein
Þar yxu rósir og hvítum sandi, og von um betri heim
Ég hló, þú horfðir á, augu þín svört af þrá
Ég teigði mig í himininn, í tunglið reyndi að ná.

Sá er talinn heimskur sem, opnar sína sál
Ef hann kann ekki að ljúga, hvað verður um hann þá
Undir hælinn verður troðinn, lýkt og laufblöðin smá
Við hræðumst hjarta hans, og augun blá.

Þessi texti náði ekkert smá til mín og ég sat og hlustaði á Bubba allan daginn, Fatlafól, Jón pönkari, Ísbjarnablús, Stál og Hnífur, Stórir strákar fá raflost, Heilræðavísur og bara allt sem ég komst í, Heiða var bara að mökka og glápa á Ren and Stimpy, og hins vegar snerti ekki við pípunni fyrr en ég ákvað að fara að gera eitthvað annað. Við settumst við borðið og fórum að spjalla, ég ákvað að hringja í strákana í hverfinu eftir nokkra daga. Við ákváðum að horfa á fréttirnar á Stöð 2. Sigmundur Ernir setti á sig ‘égeraðfaraaðflytjaalvarlegarfréttir’ svipinn sinn: “Enn hefur þriðji pilturinn er viðriðinn var morðið á Jens Óskarssyni í miðbæ Reykjavíkur aðfaranótt fimmtudagsins 25. Júní ekki fundist, lögregla Reykjavíkur hefur ákveðið að tjá sig opinberlega um málið” ég sat alveg stjarfur og gat varla blikkað auga, þá kom einhver reið lögga í sjónvarpið “Við erum með mjög áreiðanlegar heimildir um staðsetningu Helga Márs Sigurðssonar og hann verður kominn í hendur laganna innan sólarhrings” sagði hann og leit út fyrir að vera ýkt pirraður, feitur sjéns að löggan viti hvar ég sé, ekki fokkin fræðilegur möguleiki, eftir að löggan var farin af skjánum voru sýndar endalaust margar myndir af mér, ein var úr partíi hjá Stellu, ég var ýkt fullur á Akureyri, ég tók eftir því að allar þær myndir sem voru sýndar voru þær myndir sem Stella átti af mér, helvítis píkan, ég hefði átt að stinga hana líka, hugsaði ég. Fréttin af mér á Stöð eitt var eiginlega alveg eins, nema hvað þeir fengu einherja aðra löggu til að tala við sig, þessi var ekki alveg jafn reiður, djöfull geta þessi löggufífl alltaf verið miklir hálfvitar. Við tvö sátum fram að miðnætti að glápa á Stöð tvö, síðan slökkti hún á öllu draslinu og leiddi mig inn í svefnherbergið okkar og við riðum fram eftir öllu.


Well… það er víst alveg nóg eftir af þessu …. hvernig var þetta? Langar ykkur að lesa meira ?