Jón már heiti ég, fyrir 4 árum skeði það.
Hitti Aron vin minn fyrir aftan 10-11 þar sem hann var að fá sér morgun sígó og bíða eftir Sindra.
Sindri nokkuð seinþroskaður maður sem átti litla íbuð hliðin á 10-11 hann var örirkji og seldi eyturlif til að græða smá auka pening.
Aron átti afmæli dagin áður og fékk hann tvö þúsund kr frá ömmu sinni í gjöf.
Var hann að kaupa sér bút fyrir kvöldið þannig ég hékk með honum til að fá kannski nokkra smóka.
Fór heim um 8 leitið og fékk mér nokkrar samlokur til að snæða, mamma var að vinna nætur vakt þannig hann kom með til að malla stuðið.
Máni félagi okkar átti heima fyrir neðan mig og var hann með sama lífstíl og við. Fórum útá Kleifarvatn fyrir utan hfj klukkan sjö að kvöldi til að fá okkur… Máni var saamt nokkuð smeikur og vildi vera í bænum að reykja, fara svo á bretti eftir á sagði hann.
Við vildum ekki heyra það og drógum hann með. Byrjað að dimma
og bíllin var klesstur að framan þannig ljósin voru ekki alveg að gera sig. Vorum við í léttu chilli uppá vatni þegar við sjáum rakettur í bænum. Klukkan var orðin tíu þannig við drifum okkur til baka til að fara á bretti.
Aron brunar af stað í bæin á 160, allir útúr freðnir með tónlistina í botni í góðum fýling þegar ég sé skærustu og eftirminnilegustu ljós sem ég hef séð enn man ekki meir…. Vankaði við mér lít til vinstri sé að Aron er farin, Máni liggur á gólfinu aftur í. Ég al blóðugur í andlitinu. Þegar ég sé að Máni er annhvort dauður eða meðvitundarlaus aftur í þá hringi ég á sjúkrabíl.
Labba útum allt að leita að Aroni, finn hann ekki, of dimmt…….
sé sírenur ég kveiki mér í sígó og þurka mér í andlitinu. Leggst niður og bíð, skelf… mér er kallt. Víman farin er keyrður uppá spítala er andvaka þangað til mamma kemur. Hún skammar ekki, hún grætur.
Kem heim sé álpappír í ruslinu og þetta rifjast allt upp.
Nú fimm árum seinna er sindri hættur að selja, Máni og Aron dánir og ég enn í sama lífstílnum… nema ekkert bretti bara eyturlifin og minningar þegar ég lít í spegil og sé tvær örvar sem hilja andlit mitt…