Hæ,ég heiti Arnar. Ég er einhleypur 24 ára maður og vinn í lúgu í Esso. Ég bý í frekar góðri íbúð með sanngjarnri leigu og lifi góðu lífi.
Sumt af þessu er satt. Sumt ekki.
Mamma mín og pabbi dóu í slysi þegar ég var 14 ára. En þau skipta ekki máli.
Ekki lengur.
Þetta er dagbókin mín. Ég ætla nú að segja ykkur frá því sem gerist í daglega lífi mínu og hversu viðburðarríkt líf mitt er.

18.apríl 1999

Sá sætar stelpur í dag. Þær voru saman á rúntinum, flissandi og láta eins og flestar unglingsstelpur. Ein þeirra átti sér engan líka með sitt síða,ljósa og fallega hár, dillandi mjaðmir og fallegt bros. Með djúp og dáleiðandi blá augu og bleika spennu í hárinu, virkaði hún eins og dóp á mig. Hún heitir Amanda Káradóttir. Ég sá það á Start-kortinu hennar.
Ætli hún hafi ekki verið sautján til átján ára. Þær voru þrjár í bláum Lancer. Bílnúmerið var
DJ-294. Ég hringdi í 118 og fékk upp númer hjá fjórum stelpum sem heita sama nafni.
Ég mun finna hennar númer. Ég gleymi aldrei þessari rödd….

23.apríl 1999

Síðustu dagar hafa verið viðburðarsnauðir. Í dag kom fertug kelling í lúguna.
Þessi týbíska snobb-kelling. Í pels með 3 öskrandi krakkagríslinga.
Ég rukkaði hana um of mikið. Hún hefur nógan pening að missa, kerligarskrukkan.

24.apríl 1999

Ég er búinn að hringja í allar Amöndurnar. Og ég fann hana.
Amöndu mína. Ég var búinn að hringja í tvær þegar ég fann hana. Um leið og ég heyrði sykursæta rödd hennar fór ég í trans. Hún skellti á eftir nokkrar mínutur en það er allt í lagi.
Því ég hef númerið hennar.
Happatölur.
Happatölurnar mínar.

25.apríl 1999

Ég veit að Amanda er hrifin af mér. Hún kom í lúguna í kvöld og sýndi mér athygli.
Hún talaði sko við mig. Hún sagði: “Er þetta ekki yndislegt kvöld?” “Jú,” sagði ég, “það er einhvað í loftinu.” Hún hló aðeins og sagði: “Já það er rétt.”
Nú veit ég að ég skipti hana máli fyrst hún talaði við mig.

26.apríl 1999

Ég fór út í gærkvöldi. Ég komst ekki inn á neina staði því ég var blankur en ég horfði á fólkið og skoðaði það.
Þarna var sæta-stráka týpan með fallegu stelpuna. Ég þoli ekki svoleiðis fólk. Grunnhyggið fólk sem heldur að fegurðin sé allt sem máli skiptir. Yfir sig ástfangin. En þeirra ást er ekki jafn heit og ást mín á Amöndu. Engin ást er það. Engin ást mun verða það.

28.apríl 1999

Ég er búinn að hringja oft í Amöndu. Ég verð alltaf kjaftstopp þegar ég heyri hana tala. Hún er hætt að svara. Þá verð ég svo reiður,en ég veit að hún elskar mig. Ég fyrirgef henni í þetta sinn.

30.apríl 1999

Í dag sá ég aftur Amöndu. Hún kom í lúguna. En hún keyrði ekki. Það var strákur.
Þessi sæta-stráka týpa. Grunnhygginn asni. Hver í andskotanum heldur hún að hún sé? Þarna sat hún rosa hrifin af þessu fífli,flaðrandi upp um hann.
Ég brjálaðist.
“HVERNIG DIRFISTU!!!!!” öskraði ég á hana,þessa druslu.
“HVER Í ANDSKOTANUM HELDURÐU AÐ ÞÚ SÉRT?!?!”
Jón stjóri reif mig frá og sagði einhvað og henti mér út. Ég fór heim.
Ég man ekki hvað hann sagði.
Ég man ekki neitt.
Ég man ekki einu sinni hver ég er lengur.
Nú er að láta reyna á heppnina.

2.maí 1999

Hefurðu einhvern tímann gengið um í Kringlunni og
skoðað fólk?
Ég meina skoða vel,skoða hvernig það hagar sér.
….stundum þekkir maður fólk strax á hegðunarmynstri þeirra.
Sumt fólk er kærulaust,leiðinlegt og barmafullt af hroka,eigingjarnt og vont við börnin sín.
Sumt fólk er skipulagt,skemmtilegt og fullt af samúð og gleði,óeigingjarnt og gott við þá sem skipta mestu máli.

Sumt fólk hefur sál.
Sumt fólk ekki.

Og hinum sálarlausu mun vera refsað.

4.maí 1999

Ég fann bílinn hennar. Bílinn hennar Amöndu. DJ-294. Ég elti hann í allt kvöld.
Ég beið meira að segja fyrir utan skemmtistað í þrjá tíma. Ég elti hana um alla Reykjavík, þvers og kruss, fram og til baka. En ég náði markmiði mínu. Ég veit hvar hún býr.
Nú mun hún tala við mig.

5.maí 1999

Í kvöld fer ég til Amöndu. Ég hef fyrirgefið henni. Ég ætla að segja henni hvað ég elska hana mikið. Ég ætla að sýna henni að þetta fífl er langt fyrir neðan hana. Hún mun skilja. Og ef þetta stráka-fífl flækist fyrir þá ætla ég að taka með mér byssuna sem ég nota á rjúpnaveiðum.
En það mun örugglega ekki koma til þess. Hún veit að hann elskar hana ekki. Og ekki elskar hún hann. Hún veit hversu miklu máli hún skiptir mig.
Hún veit hversu miklu máli hún skiptir mig. Hún er ekki eins og mamma og pabbi.
Hún elskar mig. Og ég elska hana.
Hún mun skilja.
Hún skal skilja.

5.maí 1999

Þeir eru að koma. Ég heyri í þessu óþolandi sírenuvæli þeirra. En þeir ná mér ekki. Ég gerði ekkert rangt.
Það var henni að kenna.
Hún vildi ekki skilja….
Hún vildi ekki skilja….
Hún vildi ekki skilja….
Hún vildi ekki skilja….
Hún vildi ekki skilja…………

Það mun enginn skilja……….