Veistu það að ég hef bara oft rætt kynlíf og margt annað með litlu skátunum mínum… Þær eru nú reyndar ekkert litlar lengur. Og ég held að það sé ekkert endilega svo óalgengt. Málið er að við vorum líka vinkonur skátanna, þeas við tvær sem vorum foringjar, heldur en einhverjir yfirboðarar.

Ja, ég held að skátar séu alveg jafn gott forvarnarstarf og íþróttir, sem er það áhugamál sem skátarnir eru oftast miðaðir við. Og ef við tökum önnur svona áhugamál, þá hef ég aldrei orðið vör við neina kynfræðslu eða forvarnarstarf í tónlistarskólanum mínum.

Jú, ók, kannski er ekkert beint forvarnarstarf og það mætti kannski auka það aðeins.

En skátar eru forvarnarstarf í öðru, t.d. gegn einelti.
Í skátana eru allir velkomnir, sem verður stundum til þess að í skátana séu dregnir margir með þroskavandamál eða fleira; af því að þeir fengu ekki að fara í fótbolta/handbolta/körfubolta/flugdrekasmíði… whatever.
Þannig að í skátunum er prósentan af misþroka krökkum hærri en hjá öðrum áhugamálum.
Þetta skapar náttúrulega að mörgu leyti vandræði, en líka kennir krökkunum að þola aðra og sína öllum vináttu og svona.

Og hvort sem að þessir einstaklingar eru misþroska eða ekki…

Og ég veit dæmi þess að drengur hafi verið sniðgenginn í fótboltafélagi hérna á höfuðborgarsvæðinu. Hann var ekki látinn vita af fótboltamótum og æfingum, eða honum ekki hleypt inn á marga leiki í röð. Eru dæmi um þetta í skátunum? hummm….

allaveganna, mér finnst forvarnarstarfsemin ekkert verri en hún ætti að vera, en hey, það má alltaf bæta.

með skátakveðju
-inga auðbjörg

“skáti sem reykir er fyrirlitinn fyrir slíkt

Ég hefði nú haldið að það væri í höndum skólayfirvalda að sjá um þessa fræðslu sem að þú ræðir um hér. Einnig er það mjög fáránlegt að allt í einu fara að allir fyrirlíti einn úr hópnum. Það er einhver lykt af einelti þar, er það ekki?

”fyrr mundi skátaforingi fara í bað með móður sinni áður en hann ræðir um kynlíf við skátana sína“

Sama svar aftur að mestu leyti, nema það að þú hlýtur að vera að rugla ”að tala um kynlíf“ saman við ”að halda forvarnarfyrirlestur um kynlíf".

Ef að foringinn er foringi strákasveitar er ekkert ólíklegt að þessu yngstu hormónaboltar láti öðru hvoru út úr sér orð falla sem snúa að kynlífi. Ef að þessi orð eru bara bull eða fordómar eða þannig að þau skyldi leiðrétta, þá skyldi foringinn leiðrétta það.

einnig vil ég taka fram að flestir skátaforingjar hafa farið í bað með móður sinni og því er ekkert sem að kemur í veg fyrir(samkvæmt grein þinni) að þeir tali um kynlíf við skátana.

Jamm…
Þetta mun hafa verið áhugaverð könnun. Fyrir mitt leyti verð ég þó að segja að ég klikkaði á “nei”.
Skátar eru ekki forvarnarstarf. Mér finnst forvarnarstarf vera eitthvað meira líkt reykingafræðslunni sem ég fór í í 8. bekk… Skátastarf er meira svona félagsstarf þar sem að fólk er að gera eitthvað, fattiði?
En samt, með forvarnir, ég held það skipti voðalega litlu máli í sambandi við áfengis og vímuefnaneyslu að hafa verið í skátunum… (en þarf að fyrirbyggja kynlíf?)
Þegar ég var sveitarforingi ræddi ég stundum við elstu krakkana í sveitinni um þessi málefni, öll en ekkert endilega í neinum forvarnaásetningi, heldur aðallega forvitni… og jamm, ég ræddi líka kynlíf (en ég fer samt ekki í bað með mömmu… ha hmmm)
En mér finnst samt að umræður séu fínar, en skipulagðar forvarnir… uuu nei, held ekki.

Forvarnir
Þessi umræða hefur verið hérna áður baddinn, en alltaf nauðsynlegt að ræða þetta. ->http://www.hugi.is/skatar/greinar.php?grein_id=57997

Forvarnir geta verið bæði beinar og óbeinar ekki satt?
Beinar forvarnir eru þessar sem krakkar fá í skólum þar sem einhver gutti kemur og talar um reynslu sína og segir að þetta sé allt saman slæmt og vont.
Óbeinar forvarnir er þegar krakkinn hefur eitthvað fyrir stafni og er í þannig vinahópi sem ýtir sem minnst undir neyslu vímuefna.

Lítið er um beinar forvarnir í skátastarfi, rétt er það. En skátar eru pottþétt óbein forvörn.
Það er sannað að krakkar leiðast oftast út í vímuefni með skólafélögum, og oft eldri skólafélögum. Ef að krakkinn sé í skátastarfi eru minni líkur að hann fari á “djammið” með eldri krökkum í skólanum ekki satt? Ef skátinn er virkur þá er hann fleiri helgar útúr bænum en í bænum og þar af leiðandi er miklu minni líkur á að hann neiti vímugjafa.

Að hafa eitthvað fyrir stafni er góð forvörn. Skátastarfið var upphaflega hugsað þannig að allir fengu verkefni eftir hvern fund. Í minni sveit er þessu háttað þannig og allir hafa alltaf eitthvað fyrir stafni.

Margir skátar stigu sín fyrstu spor í kynlífi í skátaútilegum, og það er ekkert sem þarf að fela. Einhverstaðar verða krakkarnir að kynnast þessu. Persónulega finnst mér það betra að þeir geri það í skátunum en einhverstaðar niðrí bæ eða eftir eikkað ball heima hjá einhverjum.

Ég minni aftur á fyrri umræðu um þetta málefni en þar kom ég með fleiri röksemdarfærslur um þetta málefni. Hægt er að finna greinina hér ->http://www.hugi.is/skatar/greinar.php?grein_id=57997

kv.
Jón Þó

Þess má til gamans geta að Valgarður sveitaforingi minn eyddi bróðurpartinum af fundi í að reyna að láta okkur játa að við höfðum lent í hópsjálfsfróun eftir leikfimi.

Ég er viðskiptafræðingur að mennt og lít kannski á heiminn svolítið frá því sjónarhorni.
Við lifum á samkeppnismarkaði þar sem “Vondu karlarnir ehf.” selur ákveðinn pakka sem inniheldur fíkniefni, óhóflega áfengisneyslu, reykingar og ýmiss konar hegðun sem á það sameiginlegt skv. rannsóknum að hafa neikvæð áhrif á framtíð viðkomandi.
Á þessum markaði eru einnig “Góðu karlarnir ehf.” sem selja hegðun og gildi sem eiga það sameiginlegt skv. rannsóknum að hafa neikvæð áhrif á framtíð viðkomandi. Auðvitað er það einföldun að tala um “Góðu karlana” og “Vondu karlana” en látum það liggja á milli hluta.

Þegar ég starfaði sem mest með dróttskátaaldurinn leit ég alltaf á þetta svona, að ég væri að selja liðinu epli og hinir appelsínur. Ég þurfti einfaldlega að vera samkeppnisfær. Skátarnir greiddu atkvæði með fótunum. Ef starfið var nægilega gott komu þau til okkar ef ekki fara þau eitthvað annað. Ég þurfti að bjóða upp á vöru (verkefni, útlegur, starf…) sem fékk viðskiptavininn (skátana) til að velja það að eiga viðskipti við mig en ekki hina. Á meðan þeir voru að eiga viðskipti við mig voru þeir ekki að eiga viðskipti við hina. Hver helgi sem ég fékk liðið út fyrir bæinn, hvert kvöld sem það mætti á skáta…eitthvað var sigur í baráttunni. Ef manni tekst að fleyta liðinu yfir bilið frá ca. 14 ára aldri og upp í 16/17 ára aldurinn er því að miklu leyti borgið. Ef það er á fjöllum 20 helgar á ári (hvað þá heldur 40) er það ekki að djamma á meðan.
Því ef krakkarnir eru ekki í útilegum með okkur um helgar sitja þau ekkert heima og bíða, þau eru út um allan bæ í partýum o.s.frv. og þar er nokkuð öruggt að ÞEIM VERÐA BOÐIN FÍKNIEFNI. Þá erum við ekki á staðnum heldur standa þau ein og allt veltur á því hvort þau segja já eða nei.
Það er hins vegar ekki víst að okkar krakkar standi ein. Hópurinn sem fer saman út að djamma stendur ekki einn. Einar talaði um að svarið um það hvort þau segðu já eða nei við fíkniefnum fjallaði ekki um hvort þau vildu fíkniefnin heldur hvort þau vildu vera í hópnum. Ef þau eru í hóp sem er neikvæður í garð þessa fullyrði ég að þau eru miklu líklegri til að segja nei heldur en ef þau eru hluti af hópi sem að aðhyllist önnur gildi, hvað þá heldur ef þau eru ekki hluti af neinum hópi. Þá eru þau oftast nær beinlínis til sölu hæstbjóðanda.

Skátaflokkurinn/dróttskátaflokkurinn/s veitin/hópurinn er það lítil eining að það myndast mjög sterk tengsl milli krakkanna við krefjandi verkefni í útilegum o.þ.h. Oft eru það ekki foringjarnir sem eru að tala um þessi mál við þau heldur tala þau um þau sín á milli. Sambandið er það sterkt að þau þora frekar að tala um hluti í þessum hópi sem þau myndu ekki endilega þora annars staðar. Þetta gerist þegar þau liggja í pokunum sínum eftir kyrrð og eru að kjafta og við erum að segja þeim að hætta og fara að sofa :o) …semsagt þegar við heyrum ekki til.

Fyrir marga er það sjálfsagður hlutur að þegar líða fer að helginni er farið að huga að því í hvaða partý á að fara eða hvert á að fara að djamma. Lykilatriðið er að við séum þarna raunverulegur valkostur. Að þau velti fyrir sér: Á ég að fara í partý um helgina EÐA upp á Heiði/upp í skála o.s.frv? Þeir sem fara automatískt á djammið gera það með skemmtun að markmiði, þeir hafa prófað það áður og það virkaði. Okkar krakkar hafa líka prófað aðra leið og vita að hún virkar líka.

NIÐURSTAÐA: Ef þau ætla að eiga skemmtilega helgi þá eiga þau a.m.k. úr tvennu að velja til þess. Þau vita að það er HÆGT að skemmta sér ÁN ÁFENGIS. Áfengi er ekki FORSENDA skemmtunarinnar heldur ein leið (eitt tæki) til að nota til að skemmta sér. Þetta er mjög mikilvægt því margir trúa því að áfengið sé eina leiðin.

Það að kenna fólki að það sé til önnur leið til að skemmta sér er klárlega forvarnarstarf og það að skapa krefjandi aðstæður þar sem þú verður hluti af sterkum hópi sem styður við bakið á þér þegar þú segir nei er klárlega forvarnarstarf.

Baráttukveðja,

Siggi Úlfars.