Jamm ég hætti með kellunni minni fyrir solitlu síðan, og það versta er að hún vill ekki segja mér af hverju hún hætti með mér.
Eina svarið sem ég fæ er “þú átt engan rétt á að vita það” og “ég þarf ekki að útskýra neitt fyrir þér” eins og að hún haldi að hún sé einhver stórstjarna.

Síðan heyrði ég það að daginn eftir eða nokkrum dögum seinna var hún kominn með nýjan (sem ég tel gott á hana því að drengurinn er algjör viðbjóður, og ekki er ég sá eini sem finnst það heldur öllum sem að umgangast hann, ég held að hún byrjaði með honum vegna þess að hún gat það og varð bara að vera með einhverjum)

En verst af öllu er að henni virðist allt í einu vera drullusama um mann eftir næstum 2 ár.
Og hvað er málið ? Má maður ekki vera pirraður út í stelpur ?
Sko fyrr um þennan dag sem ég hætti með henni varð ég mjög pirraður út í hana, þótt að ég hafi ekkert sýnt henni það neitt mikið.
Svo sagði ég henni afhverju ég var pirraður (sem var ekkert svo merkilegt en pirrandi samt).
Svo um kvöldið fæ ég sms frá henni “ég held að þetta samband sé búið” og ég sem á ekki inneign hleyp eins og ég get út í spöng í grafarvogi og ætla að kaupa mér inneign en þessi búlla sem er þar selur ekki talfrelsi svo ég fer í ÓB sjoppuna þar rétt hjá, ekki selja þeir heldur talfrelsi svo ég þurfti að hlaupa út í rimahverfi í “orm ráðgjafa” eða hvað sem það heitir og fékk loks inneign þar, alls tóku þessi hlaup mig 10 mín enda var ég algjörlega búinn eftir á.
Svo reyni ég að hringja og hringja en alltaf er slökkt á símanum hennar (pælí hugleysingja að geta ekki talað við mann) og svo loksins næ ég sambandi við hana kl. 2 um nóttina, og hún blaðrar einhverja tóma steypu (eins og versta gelgja) og hún segist ætla tala við mig daginn eftir.

Svo næ ég sambandi við hana daginn eftir og spyr hana hvort hún vilji ekki koma yfir til mín að tala við mig, og hún segist alltaf ætla að koma eftir 10 mín. sem hún gerir auðvitað ekki.

Svo tala ég við hana seinna og spyr hvort hún vilji ekki gefa mér annað tækifæri, en hún segir nei og segist hafa gefið mér 2 tækifæri áður(sem er kjaftæði því við höfðum hætt 2svar áður saman og það var alltaf hún sem hringdi til baka og gjörsamlega grátbað mig um að taka sig aftur).

Hún getur ekki sagt mér af hverju hún hætti með mér…. en hún getur sagt öllum öðrum það, eru stelpur svona rosalega eigingjarnar og sjálfselskar að þær hugsa bara um rassgatið á sjálfum sér og geta ekki hugsað hvernig öðrum líður ? þúst… að geta ekki hrækt útúr sér nokkrum skitnum orðum fyrir mann…..

Hún sagðist margoft ætla að koma eftir 15 mín til manns og tala við mann en gerði það auðvitað ekki, svo loksins sagði hún “ég þarf ekki að útskýra neitt fyrir þér” síðan sagði ég við hana að ég ætti nú nokkurn veginn rétt á því að fá að vita af hverju hún hætti með mér, ég var nú jú með henni í næstum 2 ár (eða var ég kannski aldrei hluti af sambandinu, manni líður þannig) og þá fékk ég svarið “Ertu með réttindaskírteini eða ?” *gelgj*
Hversu aumkunarverðar geta þær orðið ?

Já það hafa nú flestir lent í ástarsorg og ég í nokkrum… frekar mörgum reyndar en ég er ekki á leiðinni að fara að ræða um þannig mál hérna opinberlega… ef þið lendið í ástarsorg þá segi ég bara eins og ég hef sagt áður; fariði bara á langt fyllerí það virkar alltaf.<br><br>Azmodan.

“Like A Bat Out of Hell Ill Be Gone When The Morning Comes…”

ástarsorg er sár, en örugglega ekki það versta sem kemur fyrir mannskepnuna! Pældu í þeim sem missir maka sinn, hættir ekki með honum heldur hann deyr. Vá hvað það hlýtur að vera erfitt. Eða ef maður missir barnið sitt, einsog búið er að benda. Líka allt fólkið úti í þriðja heimi, sem misst hefur allt sem það á og er kannski að reyna að grafa foreldra sína, börn, ættingja og vini upp úr rústum. Þannig að við eigum ekki eins bágt og við stundum höldum!<br><br><a href="http://kasmir.hugi.is/tabalugi/"> Tabalugi, hinn mikli