Ég hef oft ekki getað hætt að hugsa um stelpu, oftast því hún hefur einhvað sem er ekki hægt að lýsa,
strákar geta verið svaka hrifnir, einn vinur minn er reyndar alltaf með drama hann lokaði sig af í nokkra daga því honum var neitað af stelpu sem að hann var að deyja útaf, hann svaf varla útaf henni
strakar geta verið hrifni

ég horfi á stelpur… ég hugsa um þær stelpur sem ég horfi á, en ég hef ekki nokkurn áhuga á stelpum nema ég finni að ég sé allavega aðeins skotinn í þeim, ekkert sem er beint hægt að útskýra

Stundum vildi ég óska þess að ég yrði ekki jafn auðveldlega hrifinn af stelpum…

mér finnst oftast strákar verð miklu hrifnari, stelpur eiga það til að leika ser að þeimj og gera þá alveg geðveika.

Veistu, það er ekki hægt að spyrja þessa spurningu, „hvað gerir hana sérstaka?“ - þetta er allt nánast sálfræðilegt.

Það sem gerir þá stelpu sem ég er hrifinn af sérstaka þarf ekkert að gera hana sérstaka fyrir einhvern annan, eins og þú sást þá fékstu nokkur svör sem sögðu: „veit ekki af hverju hún er sérstök“.

Málið er það að fyrst og fremst, líkur sækir líkan heim, við eigum til með að sækjast svolítið í manneskjur sem eru lík manneskjum sem tengjast okkur t.d. vilja kvenmenn oft karlmann sem er líkur föður sínum eða eldri bróður bæði í útliti og persónuleika og öfugt með karlmenn.

Í öðru lagi er þetta tilfelli sem sumir kalla ást við fyrstu sýn eða að sjá stelpu/strák og falla fyrir honum/henni. Þetta er ekki alveg rétt hugsun hjá sumum því það er bara þannig í flestum tilvikum að við hrífumst af ákveðnu útliti og það „klikkar“ bara eitthvað í hausnum á okkur. Svo kynnumst við manneskjunni og verðum ástfangin eða missum áhugan.

Vitaskuld eru undantekningar tilfelli og margir eflaust hugsa ef þeir nenna að lesa þetta að þeir hafi átt vin eða vinkonu sem var ekkert það myndarleg og orðið svo hrifin af þeim aðila seinna meir eftir að hafa kynnst á persónulegri máta.

Þá er hægt að benda á það sem ég sagði að ofan líka, að líkur sækir líkan heim hvað útlit sem og persónuleika varðar :)

Ég tek það fram ég er enginn snillingur varðandi þessa hluti ég bara var að læra um þetta nýlega, endilega leiðréttið mig ef ég fór með rangt mál.

Sálfræðikennarinn minn sagði einu sinni við mig að ástarsorg meðal stráka væri fjölga gífurlega núna uppá síðkastið og væri algengt að þeir leituðu til sálfræðinga útaf því.

Annars er ekki hægt að segja hvað gerir hana “sérstaka”, hún er það bara.

Hmm, mér finnst þetta akkurat öfugt miðað við fólk sem ég þekki og mig sjálfa. Tekur mig lengri tíma að verða fyrir alvöru eitthvað hrifin, þangað til er þetta bara “Hann er flottur og alveg skemmtilegur…”

Margir strákar sem ég þekki verða hins vegar, að mínu mati, allt of fljótt yfir sig hrifnir…

Ég er stelpa, ég verð ekki auðveldlega hrifin af manneskju þannig séð. . . svo fer það ekki meir bara eftir manneskju?

Mín hugsun hefur verið í nokkur ár svona..

Drauma stelpan væri með meðal stór brjót, flottan rass, mjög grönn og bla bla allt þetta sem fylgir lýsingum á “fokk heitum gellum” og með góðann persónuleika og eitthvað svoleiðis.

Alltaf þegar ég sá flotta stelpu sagði ég bara fuu langar að ríða þessari, hélt oft að ég væri hrifinn af hinni og þessari bara afþví mér fannst hún svo sæt og hún var með flottan rass og brjóst og allt þetta shit.


Svo fyrir ca. mánuði síðan..
Hitti ég stelpu sem ég virkilega varð hrifinn af.
Sú tilfinning var allt öðruvísi en ég hef verið með til þessara stelpna sem eru “fokk heitar”
Þessi stelpa var fyrst þegar ég sá hana voða venjuleg, líklega ööörrlítið yfir meðal þyngd.. fannst útlitið bara lala pældi ekkert í því.
Svo þegar ég var búinn að kynnast henni (þekki hana nákvæmlega ekki neitt var að hitta hana í fyrsta skipti þarna) vorum á sama tjaldsvæði í heila viku, dúlluðum okkur saman, höfðum svipaðann húmor og allt þetta dæmi, hlógum oft og eitthvað.
Í lok vikunnar var ég orðinn allveg vangefið hrifinn af henni, ekki útaf útlitinu það var bara nokkuð venjulegt.
Það er bara eitthvað við hana sem heillar mig svo rosalega, kannski hvað við eigum margt sameiginlegt, svipaðann húmor, getum talað endalaust saman um eitthvað skemmtilegt, kúrað saman, spjallað á rólegu nótunum og bara allt.. það var í þessu tilfelli ekki útlitið sem heillaði mig.. þó svo að hún sé mjög falleg finnst mér þá er það ekki þetta sem ég hafði alltaf í huga, meðal stór brjóst, klikkað stinnur og flottur rass og þetta dæmi.

Bara normal manneskja í útliti, ekki þessi dæmigerða skinka.

Svo fór hún til spánar í 3 vikur og kom heim fyrir stuttu, aðeins byrjuð að tala saman aftur og svona, vona það svo sannarlega að þetta endi með sambandi :)

Venjulega er ég þessi feimna týpa sem svo oft hef ekki þorað að labba að stelpu og byrja að spjalla, eða ef ég þekki einhverja stelpu sem ég er “hrifinn” af að byrja spjallið.

Þegar ég hitti hana, við getum talað endalaust og um allt.



Voða erfitt að lýsa þessu, en.. ég reyndi :D
Veit reyndar ekki hvað væri næsta skref í að koma þessu nær því að vera “samband” er óreyndur :/

Það kemur alveg fyrir. Ekkert voðalega oft(get enn sem komið er talið það á fingrum annarrar handar) en þegar það gerist er það alveg frekar srs bsns.

hahah hef oft pælt í þessu sjálf, strákar virðast geta orðið hrifnir af öllum sætum stelpum svo er það real

hef upplifað að vera virkilega hrifinn tvisva

ást sökkar, hnjö

Ég persónulega er oft með stelpu í ásjónum. Ekki bara:
“Shit þessi er flott, mig langar í hana.” Þá verð ég í alvöru hrifinn. Þannig að gaurar geta alveg orðið hrifnir skiluru.

Þegar ég verð geðveikt hrifinn er það yfirleitt eftir að ég er búinn að hitta stelpuna eitthvað fyrst og búinn að kynnast henni betur á þannig hátt.. en svo auðvitað gerist það að ég verði bara ekkert hrifinn (:

Er ekki búið að rekja fjölda sjálfsmorða ungra drengja til ástarsorgar? Það hlýtur að segja sitt.

bæði stelpa og strákur..
þetta er allveg sami hluturinn þið kvenfólkið sjáið bara ekki þegar við erum hrifnir af okkur, og hömlunin gengur í hina áttina líka

erum ekki bygð á sömu tilfiningastarfsemi þannig að þið lesið þetta kanski ekki eins og við

Ó já… Strákar verða auðveldlega hrifnir.. Varð fyrst hrifin af pocahontas þegar ég var 4ára.. Þá snérist líf mitt einfaldlega um Pocahontas (ég veit .. gay). Síðan þá hef ég alltaf verið hrifinn af einhverri.. Tók meir að segja tímabil frá 5-8 bekk þar sem ég var allt of hrifinn af einni gellu.. Ég hef bara alltaf verið hrifinn af einhverri stelpu síðan ég man eftir mér..

En svo gerðist eitthvað.. Eftir að nokkrar fokkuðu mér upp þá eiginlega treysti ég þessu ekki lengur og ég hef ekki verið hrifinn í meir en ár.. Ég er ekki beint að reyna að vera ekki hrifinn en það er eitthvað.. Get ekki útskýrt

Mehhhh

Stundum vildi ég óska þess að ég yrði ekki jafn auðveldlega hrifinn af stelpum…

Ég hef oft lent í því en aldrei neitt orðið úr því.
Brosið, hláturinn, húmorinn og bara sést alveg geisla gleðin og sálin.
Get ekki beint lýst því.

Mér leiðist samt hrikalega þegar dömurnar nota gervihlátur.
Það er ansi mikill mínus í minni bók.

Ef það var ekki fyndið þá er skárra að hlæja ekki en að gera sér það upp finnst mér.

Ég virðist stundum koma mér upp frekar yfirborðskenndri hrifningu, þar sem ég held ég sé þvílíkt hrifinn, en ekki þannig ég geri neitt í því,
og svo átta ég mig fyrr en seinna að ég er í raun ekkert hrifinn af stelpunni, bara hugmyndinni af því að vera í sambandi…

Það var ekki fyrir löngu síðan að ég var mjög hrifinn af stelpu, en ég var nokkuð viss um að hún væri ekkert hrifin af mér, bara vinkona mín, og þar sem hún var/er ári eldri en ég (munar um það þegar maður er í 9. bekk) þá hafði ég mig ekki í að fara að gera eitthvað í málinu. Svo byrjaði hún með örðum gaur, og er enn með í dag. Og eftir að ég frétti af því þá varð ég auðvitað dáldið sár, en ég er nú ekkert að flýta mér…

Svo er ég kannski bara svona óþroskaður, því ég er nú bara 14 ára…

Svo koma auðvitað líka tilfelli sem maður hugsar bara með typpinu sko…

stelpur sem vekja áhuga manns og skara sig frá hópnum a einhvern helst góðan hátt eiga mjög auðvelt með að gera stráka hrifna.!