Mikið er ég sammála þér, innri persónan skiptir miklu meira máli heldur en hitt. Og umleið og maður fellur fyrir viðkomandi persónu þá finnst manni hún verða fallegri og fallegri með hverjum degi sem líður.

Allveg hjartanlega sammála.

þvílíkt kjaftæði. Hvernig getið þið sagt að ytra útlit skipti ekki máli ?? Þannig að þú velur þér mann sem er með góðan persónuleika humm ok segjum sem svo að hann hafi góðan persónuleika en sé alveg forljótur og þú getir ekki sætti þig við það þá myndir þú ekkert gera. Ég tel að ytra útlit skipti miklu meira máli en þið viljið játa. Mitt álit er það að maður verður alltaf að vera sáttur með ytra útlit þeirra persónu sem maður er með. Ef maður er ekki sáttur við það þá er maður ekki hreinskilinn við sjálfan sig. Og það á maður ekki að vera.

HVAÐ ERTU EITTHVAÐ GEÐVEIK?? MAÐUR ER EKKI MEÐ LJÓTUM STELPUM OG FALLEGAR STELPUR EKKI MEÐ LJÓTUM STRÁKUM NEMA KÆRASTAN MÍN HÚN ER FALLEG EN ÉG LJÓTUR! ÞÚ ERT BARA FU*KING EGÓ HÁLFVITI!

eins og lagið segir:
“If you wanna be happy for the rest of your life,
never make a pretty woman your wife”

Sannleikurinn er sá að fallegu stelpurnar velja á unglingsaldrei sætu chocko gaurana á meðan nördarnir eru með lélega sjálfsímynd(feimnir). Síðan gerist það á endanum að fallegu stelpurnar fá leið á chockóunum(ósamræðuhæfir) og fá áhuga á nördunum, sem eru oftar en ekki búnir að skóla sig og eru margir hverjir með ágætis tekjur.
Bottom line:
Nördarnir vinna chockóana að lokum…en fá “notaða” vöru :)

mks!
Ég er fullkomlega sammála þér.
Persónan skiptir öllu ef maður ætlar sér að geta lifað hamingjusamlegu lífi með manneskjunni.
Útlitð er aukaatriði því útlit segir okkur ekki hvort manneskja er : Skemmtileg, Sanngjörn, góð, tillitsöm, traust, trú og svona er endalaust hægt að telja.
Ég gæti aldrei valið mann eftir útliti og svo lemur hann mig kannski. Nei ég held ekki.
Ég vil frekar vera Hamingjusöm og sátt við mig allt og alla.
Kveðja,
Krusindull

Innri manneskjan skiptir mig alveg jafn miklu og sú ytri, en því miður er það
alltof oft ekki þannig með marga!

Ég er sammála þér að mestu.
Útlit skiptir litlu máli, ekki miklu en samt einhverju. Maður spjallar fyrst við sætu stelpuna, ef hún er fín er maður heppinn, ef ekki þá er það bara að halda áfram að leita.
En maður talar aldrei við ljótu stelpuna.
Því miður, allavega fyrir þá ljótu.

Með skorti á samskiptum verða náttúrulega samskiptahæfileikarnir ekki margir.
Einnig skortir hugsanlega þroska því þær fá sjaldan að tala við aðra en vini sína. Því miður

Ef fólk gæti haft samskipti við annað fólk óháð útliti væri hugsanlegt að “ljóta”(Þið afsakið orðið en get ekki fundið neitt betra) fólkið fengi sjálfstraust og færi þá að huga að fatnaði og öðru. Þá sæist ekki mikill munur held ég.
Því ef maður strippar eina sem kallast sæt og eina sem kallast ljót Ekkert meik, Engin krem, ekkert í hárið bara manneskjan, þá kæmi mikið í ljós held ég. Oft felast nefnilega ljótar stelpur innanvið flottu fötin, og vice versa.

Mín niðurstaða : Í dag skiptir máli hvort maður er heppin með útlitið eða ekki. En vonandi getur fólk vanið sig af þessu.

Lifið heil Kodak

Það er mikið til í þessu hjá þér… það er líka staðreynd að ímyndir eru oft staðlaðar… sbr. sálfræði, ég man ekki hvaða áfangi það var en þar var verið að tala um ímyndir… Feitt fólk er yfirleitt skemmtilegt, góðir vinir og traust… Fólki sem er í sífellu að fíflast getur ekki verið langt niðri (því á ekki að líða illa, því það lætur aðra hlæja…) og svo fallegar stelpur… chokkógæjarnir og ljóta fólkið… Persónulega verður engin stelpa “gullfalleg” í mínum augum, nema að persónan fylgi með… fólk sem er samkvæmt sjálfu sér er að mínu mati mjög fallegt…
Fallegur
Gromit

Ég var að lesa ansi fróðlega grein í Vikunni um daginn um það hvað ræður því hverskonar manneskju þú laðast að. Og þá meina ég sem maka en ekki svona tilraunastarfssemi á yngri árum. Þar er sagt að við sjálf höfum ekkert að gera með valið, heldur sé það sálin sem leggi á ráðin. Fróðleg grein ef þið hafið áhuga á þá er það í 40. tölublaði 10. október.

Guði sé lof þá höfum við öll ekki sama smekk, það sem einum finnst ljótt finnst öðrum fallegt o.s.frv. :)

Auvitað er fólk ekki bara fallegt útaf útlitinu. En ósjálfrátt leitar maður alltaf af hinum flotta og fallega stráki. En ef maður hittir strák og finnst hann alveg þvílíkt skemmtilegur og góður að þá verður maður ástfangin af persónunni og manneskjan verður falleg af því að persónuleikinn gerir hana það. Ég hef alltaf sagt að útlitið er ekki allt !!

Já.. ég held að að það sem ég mundi vilja segja. Um þetta mál. Sé bara komið. Hugur og hjarta skiftir máli og útlitið kemur svo. Þegar ég vare yngri þá dáðist ég mikið af Ítölsku kvenfólki. Og fór að pæla í því hversvegna Sofia Loren (ítölsk leikkona, eee alveg ótrúlega fallegt kona)
giftist svona líka ljótum manni.. spurði mömmu oft og mikið af því. Hvers vegna hún skildi hafa gert þetta. Múter var ekki orða brot um það málið. En sagði þó eitt. Þessi kona (Sofia) hún hafði jú geta valið hvaða mann í heimi. En þessi maður. Sem hún valdi var sá eini sem var nóu fallegur. Og gat gefið henni það sem hún leitaði af. Ekki gat ég skil það fyrr en nú mörgum árum síðar. Og já.. útlitið seigir ekki neitt. Það er hjartað og aftur hjartað sem gefur það sem þú leitar af á endanum ekki glamur eða penningar..

Mér finnst margt rétt en þó mun meira rugl í öllum greinunum hér að ofan.
Þetta helst allt í hendur, til að laðast að einhverjum þarf maður að dást að honum,
skilja hann, viðkomandi þarf líka að kunna vel við mann og svo framvegis.
Stundum dáumst við að framkomu og útliti viðkomandi, stundum ekki.
Persónan skiftir meira máli ef hugsað er til langs tíma, en ef maður er að hugsa um mánaðar samband skiftir hún kanski ekki jafn miklu máli en samt alltaf miklu.
Það er vísindalega sannað að því heitari sem ástin er því skemur endist hún.

Ég las einusinni grein frá einhverjum breskum háskóla þar sem vísindamenn voru að rannsaka ástarsambönd og ást. Þeir komsut að því að til er tvennskonar ást. Önnur tengist persónunni og fólk hefur stjórná henni. Hin er svon “ást við fyrstu sýn” dæmi. Hún endist venjulega í um 2 ár og endar þá. Vísindamennirnir skoðuðu starsemi heilans og komust að því að hann losar mikið af ýmsum hormónum t.d. dópamíni og fleiru sem veldur vellíðan. En eftir 2 ára hverfur þessi ást bara allt í einu.
Þessvegna eru ástarsambönd sem er byggð eru á vináttu og fók flýtir sér hægt inní yfirleitt mun lengri og endast allt upp að lífstíð, og þá væntanlega eftir hana líka.

Að vísku veit ég voða lítið um þetta, ég er nú ekki nema 16 ára.
Margir á mínum aldri virðast álíta sig fullorðna og lifa í endalausum fullorðinsleik.
Svo trúlofar þetta fólk sig, eignast börn og allann pakkann.
Þetta er eins og 6 ára krakki í bíló allann daginn og loks dettur honum í hug að fara á ekta bíl út í umferðina, skríður upp í procinn hans pabba og tekur úr handbremsu í þeirri trú að hann viti allt um bíla og geti vel keyrt og Bamm!! bíllinn í molum.
Persónulega get ég ekki beðið eftir því að verða fullorðinn en ég er samt ekkert að blekkja sjálfan mig með því að ég sé þroskaðri en ég í raun og veru er.

Cruxton er víst í þessum óþroskaða leik að skifta mannkyninu upp í þrjá flokka eftir því hvernig menn klæða sig og hvaða fyrirmyndir þeir hafa úr sjónvarpinu. Chocho og Nörd eru hugtök sem ég lagði á hilluna þegar ég var 14 ára. Fólk er misjafnt en ég hata það allt, feitt og mjótt, stórt og lítið. Annars er ég farinn að gera mun minni álitsmun á fólki. Ég álít það bara misjafnt en ekki mis merkilegt.

Kodak “ljótt” fólk er ekki heimskara en “fallegt” fólk og félagshæfileikar þess eru ekki minni, framkoman er kanski örlítið styrðari í fyrstu og það er feimnara en þegar þú kynnist því kemstu að því að það er ekki jafn yfirborðskennt og það “fallega” og ég hef orðið var við það að það er mun víðsýnna og skemmtilegra.

Annars tek ég ofan fyrir íslensku þjóðinni og drýp höfði. Efnishyggjann hér er hrillileg og erfitt fyrir svona stóista eins og mig að lifa hér. Við erum að drekkja okkur í óhamingju því við eigum ekki jafn flottann og nýjan bíl eins og nágranninn, ekki jafn flott föt og næsti maður, erum ekki með jafn hár tekjut og hinn, ekki jafn stórt hús og þessi o.s.fv. Ég hef hitt tvo gáfaða menn frá Afríku, þeir voru báðir mjög ánægðir með sitt og kvörtuðu ekki baun yfir ástandinu í heimalöndum sínum. Annar sagði við mig að lifa hvern dag fyrir sig.
Láta mér nægja það sem ég hefði og vera ánægður hvað sem að höndum bæri. Hann segði alltaf: “það gæti nú verið verra” þegar eitthvað slæmt henti hann. Reynum bara að brosa framann í heiminn og taka öllu sem að höndum ber með þakklæti.

Eins og Flosi Ólafsson segir alltaf eftir afa sínum: “Það er ekki til neitt betra en að fara brosandi að sofa, ja nema þá kanski að vakna hlæjandi”.

Ungur heimspekingur sem reynir í lengstu lög að forðast allar vangaveltur um lífið og tilveruna en getur ekki haldið sig frá þeim.