Þetta er mín egin örsaga Ég bjó hana til í grunskóla. Ég sit í myrkrinu. Ég sit í myrkrinu gleymd af alheiminum. En ég man þegar alheimurinn mundi eftir mér Við vorum vinir og sögðumst ætla vera vinir að eilífu en alheimurin gleymdi. Og því sit ég í myrkrinu. Ég sit í myrkrinu rykfallin og rifin og bíð Og bið að fá annað tækifæri. Svo alheimurinn taki eftir mér, aftur efir Sylvíu