Það er sunnudagsmorgun. Klukkan er 14:27 samkvæmt klukkunni sem er á náttborðinu, en hún er 4 tímum of sein. Ég var að líta dagsins ljós, eða ef svo er hægt að segja vegna þess að það er farið að dimma aftur. Ég er með tifandi tímasprengju í höfðinu sem mun springa við minnsta áreiti. Ég fer í eldhússkápinn og næ í gnæna pakkann með höfuðverkjapillunum í. Pakkinn er tómur og sprengjan sprakk. Ég bölva öllu í sand og ösku, þar á meðal öskubakkanum, sem brotnaði við sprengjuna. Nú bölva ég...

Það er sunnudagur. Klukkan er 15:07 og ég var að vakna. Hvað er eiginlega að mér. Ég er ekki vanur að vakna svona seint! Annars er ekkert skrítið að ég skuli vakna svona seint. Ég hefði verið á djamminu kvöldið áður, en því miður mundi ég ekkert hvað ég hafði verið að gera kvöldið áður. Ég fer framúr rúminu, labba fram í eldhús og kíki í ískápinn. Það er EKKERT til! Á eldhúsborðinu liggur diskur með kókópuffs, með mjólk útá sem hafði verið hellt útá í gær. Jæja, hugsa ég með mér, eitthvað...