Þær hugleiðingar hafa leitað á huga minn að undanförnu hversvegna í ósköpunum mér detti í hug þegar uppí rúm og undir sæng er komið og uppsöfnuð iðraorka (prump) dagsinns lítur dagsinns ljós undir sænginni (en þar ríkir ávallt myrkur) að lyfta upp gæju rauf á sænginni stinga nefinu innundir og að mér draga andann og ekki bara einusinni heldur tvisvar, þrátt fyrir að ég sé ekki efins um að einhvað hafi frammhjá mér farið í hið fyrra, óski þess svo að ég hafi ekki farið í ferðina hina fyrri...