Lærði einu sinni að trúarbrögð og pólitík ætti aldrei að rökræða, því oftar en ekki er verið að ræða um tilfinningu og það rökræðir maður ekki svo vel. Himnaríki er innra með okkur sagði frelsarinn, spurningin er ekki hvort Guð sé til heldur hvað hver og einn upplifir varðandi þessi mál. Að minu mati er að trúa á eitthvað æðra mikið hugrekki, en ekki fyrir þá sem vantar að fylla eitthvað tómarúm. Kjarkurinn að viðurkenna að við erum ekki nafli alheimsins. Hafa allir séð rafmagn? ekki ég, en...