Auðveldasta leiðin til að sleppa við óþægilegan sannleika er að kalla þann sem segir hann öllum illum nöfnum. Þú mátt kalla mig tröll eins og þú vilt, ég kalla Wii og Nintendo DS smábarnatölvur.

Vissulega get ég haldið mig frá Wii í þessari kynslóð leikjatölva, það er alveg rétt. En hvað með þá næstu? Og þá næstu eftir það? Ef áfram heldur sem horfir verður ekki lengur hægt að finna leik sem inniheldur söguþráð, djúpt gameplay eða persónur sem heita ekki Mario, Zelda eða Metroid. Fyrir uppgang nasisma í Þýskalandi var auðvelt að segja “Já, farðu þá bara í einhvern annan flokk! Það er enginn að neyða þig til að vera nasisti!”. En hvað gerðist svo?

Nei, ég hef ekki spilað Super Mario Galaxy, enda býður mér við hvað Nintendo er búið að blóðmjólka þetta franchise árum saman. Sýnir bara hvað frumleikinn er mikill hjá þeim(hint: enginn). Miðað við það sem ég hef séð af honum þá finnst mér nokkuð fyndið að þú kallir þig hardcore leikjaspilara ef hann uppfyllti allar þínar kröfur. Þá hljóta kröfur þínar að vera svipaðar og einfeldningana sem keyptu leikinn í bílförmum, og þú þar af leiðandi ekki mikið betri en þeir. Varðandi óþroskað málfar...