Ég er með mjööööööög slæma köngulóa fóbíu. Hún lýsir sér þannig að ég þegar að ég sé könguló sem er á hreyfingu þá stirðna ég öll upp, hjartslátturinn fer á fullt og ég missi andann í smástund. Þegar ég næ mér loksins úr þessu ástandi þá hleyp ég í burtu, fer að finna fyrir miklum kláða og fer að “lemja mig” út um allt þar sem mig klæjar, mér finnst ég alltaf vera með hana á mér og tilhugsunin um það fær mig til að missa vitið :S Þegar ég er í kasti þá græt ég bara og enginn má snerta mig....