Konan er fædd 1870, hana langar að yrkja ljóð og/eða skrifa sögur en þorir því ekki vegna viðhorfa samfélagsins. En konan lætur það ekki á sig fá, hún skrifar ljóð á pappír, brýtur hann saman og laumar í póstkassa ritstjóra tímarits. Á blaðið hefur hún ekki einungis skrifað ljóð heldur líka dulnefni, karlkyns, og ósk um að birta ljóðið í tímaritinu. Þegar næsta blað kemur út, fer konan spennt og kaupir eintak, á forsíðunni sér hún strax dulnefnið sitt. Hún opnar blaðið og mjög framarlega sér...

Það kemur dvalarlaust nýr dagur. Dag eftir dag. Nýr dagur, ný tækifæri. Næsta dag geturðu það með glæsibrag.

Hæhæ, á einhver glósur úr Laxdæla sögu, frá mms?

Hæ, mig langar til að skrifa bók en vil fyrst setja smá brot úr henni hér, endilega segjið hvað ykkur finnst. --- Ég lít upp, reyni að hreyfa hendur, get það ekki. Reyni að hreyfa fætur, get það ekki. Hvar er ég? Ég finn að ég sit bundinn við stól. En hvernig lenti ég hér, um leið heyri ég að einhver nálgast mig aftan frá, hann hlær. Hann hlær hrjúfum og dimmum hlátri svo ekki fer á milli mála að þetta er eldri maður, eða sígarettuháður maður. "Langt síðan við höfum hist. Gaman að þú skildir...

Teiknimyndir eru geggjaðar, það er bara staðreynd!

Öll gæludýr eru frábær!