Árin hverfa ógnarhratt af þeim sífellt missi svo hugmynd beibt í hug mér datt, hugsunin var þessi: Ég tímann tók og niður batt og tafði fyrir því hlassi. Ég reyndi mikið, reyndi “att” ryðja því úr sessi. Sautjánda árið þitt loksins datt og horfði á mig með fússi ég segi satt, það gat mig glatt að ætla að stoppa þessu stússi -en þá upp það spratt með bros og hatt og plúdselig ég vissi að ég gæti ekki stoppað þig í að veða svona gömul! Þetta er verk eftir besta ljóðskáld í heimi …