Það hafa allir lesið bækur sem vekja upp hlátur eða spennu. En hefur einhver hérna lesið bók sem vekur upp sterkari tilfinningar eins og reiði, sorg eða jafnvel ást á persónunum í bókinni? Ég hef oft lent í því að lesa bók sem er það góð ég ég hef ekki viljað að hún endi og orðið svolítið down þegar hún klárast, en fyrr en í dag hef ég aldrei lent í því að verða beinlínis sorgmæddur eftir að ein aðalpersóna í bók deyr. Mér leið eins og að ég væri að missa góðan vin sem ég hafði þekkt í mörg...

Fór í gær, keypti gripinn og varð ekki fyrir vonbrigðum við fyrstu sýn, enda varla hægt að verða óánægður með Halo 2 ef maður fílaði fyrri leikinn. Nú er bara að vona að það verði annað “Assault on the control room” ;-) Það sem er gott: Farartækin eru skemmtilegri og það er gaman að fylgjast með þeim hrynja í sundur. Ghost og Banshee eru mun skemmtilegri eftir að afterburnerinn kom. Banshee-inn getur rúllað sér til hliðar og tekið lúppur, en það getur verið mjög hentugt til þess að víkja frá...

Já, ég man eftir því þegar ég fékk Doom, maður var nýbúinn að leggja C64 vélinni og fer svo allt í einu að höggva fólk í spað með keðjusög. Umtalið sem Wolf3d og Doom fengu var svakalegt, og þá sérstaklega Doom, enda blóðugasti leikur ever á sínum tíma. Ofbeldið í tölvuleikjum hafði verið af mjög svipuðum toga og í Doom í mörg ár (bara búið að þróast yfir í pólígona) þegar GTA 1 og Carmageddon (sem gekk út á það að keyra yfir fólk til að fá stig og tíma) komu út. Það var heldur ekkert lítið...