Vil taka það fram að ég er ekki að segja að allir séu svona, auðvitað ákveða sumir að fara sínar eigin leiðir. Ég tók nokkurn tíma í að kanna og skrifa þetta og vona að ykkur líki. :) Afsakið líka stafsetningavillur, ég reyni mitt besta. Við myndum okkur skoðanir. En hvaða rætur eiga þessar skoðanir okkar? Við erum mötuð á ákveðinni trú, ákveðnum skoðunum af fjölmiðlum og vitum ekki að það er verið að heilaþvo okkur, og jafnvel í gervi einfaldrar útsendingar. Þar með missum við alla...

Gamalt ljóð sem ég samdi, langaði til að deila. Kanski ekkert það gott, ákvað að gefa því séns. Þessi ósögðu orð innra með mér. Barin niður, hlekkjuð. Ætluð þér. Hvað ætli hindri þau? Ótti við höfnun, sársauka? Lífsgleðin farin, Spurning um að þrauka. Mig langar bara að sofna og gleyma en um þig getur mig ekki hætt að dreyma. Brosið dofnar smátt og smátt augun eins og djúpar tjarnir, Þreytt á því að þurfa gráta lágt. Mig vantar eitthvað sem fær mig til að brosa á ný. Eitthvað til að vilja...