Rusl. Hún vaknar og sér að fernurnar hafa færst til um nóttina. Það fer alltaf jafn mikið í taugarnar á henni. “Hvernig á ég að geta haldið öllu í röð og reglu þegar þið getið ekki verið kyrr þar sem ég vil hafa ykkur?”, spyr hún stæðuna sem þekur austurvegg svefnherbergisins. Hún bíður, en fær ekkert svar. “Já, skammist ykkar”, segir hún góðlátlega á meðan hún teygir úr sér. Það brakar vinarlega í eggjabökkunum undir henni. Þykkur og heitur angann svífur upp úr skuggunum og umlykur hana...