Andvari stökk fram, og var nærri búinn að missa niður um sig brækurnar í óðagotinu. Ófögur sjón mætti honum. Varúlfar lágu einsog hráviðri hér og þar um gólfið og auk þess fólk úr þorpinu. Þetta var ömurleg sjón. Hann muldraði nokkur orð, og eldveggur myndaðist um Eriol, Alroth, Þrym og Kvasir, og auk þess kastaði hann hóplækningu á þá. Þeim fundu að sár þeirra gréru upp, og þróttur þeirra varð meiri en áður. “Vösku drengir! Eldurinn mun verja ykkur, ekki láta hugfallast, þetta er að koma...