Það var einu sinni strákur, Brynjar hann hét. Hann var rosalega flottur. Eitt sinn lamdi ég hann og þá hann grét. Og út úr honum komu þrjár rottur. Þær sögðu: Ekki lemja strákinn, sem stendur þér við hlið. Ekki lemja strákinn, sem út um komum við. Því ef þú lemur strákinn, strákinn sem er hér. Munum vér, drekkja þér. Undrunarsvipur, þá færðist yfir mig. Þá hætti ég að eilífu Brynjar, að lemja þig. Og upprá þessari stundu, varð allt gott. Já treystu mér þegar ég segi að allt varð flott.